Je hebt een man nodig om de Suzukii te herkennen.
Waarbij ik het natuurlijk in deze natuurrubriek niet heb over Japanse auto’s of motoren, maar over een ander supersnel fenomeen, waarbij de vaart ‘m dan vooral zit in het tempo van de voortplanting.

De vrouwtjes van de Aziatische fruitvlieg, dankzij de wetenschappelijke naam Drosophila suzukii ondertussen alweer omgedoopt tot suzukii vlieg, zijn niet te onderscheiden van onze eigen, vertrouwde, fruitvlieg, bijgenaamd: de bananenvlieg. Het aanstormende talentje suzukii overrompelt de Europese samenleving sinds 2012 dermate dat we welhaast vertederend zouden gaan spreken over die bananenvlieg. Waarbij we voor het gemak maar de wolken vergeten die ‘s zomers rond de fruitschaal hangen, de hoeveelheid die ons enthousiast tegemoet komt als we in de late zomer sommige horecagelegenheden betreden of de grote aantallen die wakker geschud worden als we na lang uitstel de lege bierflessen willen opruimen (de natuur is net zo dichtbij als dat je het zelf toelaat, zou een wijsgeer ooit eens hebben gezegd).

Ze zijn dus niet te onderscheiden. Daar heb je ‘t mannetje voor nodig. Die heeft namelijk zwarte vlekken aan het einde van de vleugels, die bij het vrouwtje ontbreken. Het vrouwtje onderscheid je dankzij haar gedrag, want met het blote oog valt bij dit 3 mm grote vliegje niet makkelijk op te maken hoe haar legboor aan de achterkant van het lichaam er uitziet.

Aan het gedrag dus, afgezet tegenover de gedragingen van het vrouwtje van de banaanuitvoering.

Waar ‘onze’ fruitvlieg haar eitjes in overrijp fruit legt, beschikt het suzukii-vrouwtje over een legboor, voorzien van een gekarteld randje, dat de vlieg in staat stelt om in onrijp fruit gaatjes te zagen om zodoende daarin eitjes te deponeren.

Eitjes worden larven en larven hebben honger. Die eten hun buikje rond aan het onrijpe fruit dat volop om hen heen aanwezig is, de rest van het fruit bederft en/of beschimmelt (bederft daardoor nog sneller) en als je maar genoeg suzukii-vrouwtjes hebt met elk de mogelijkheid 7 tot 16 eitjes per dag te leggen (tot een gemiddelde hoeveelheid van 384 over het hele seizoen) dan heb je al snel een plaag die de last veroorzaakt door de eerder genoemde fruitschaaltjes in de woonkamer en de niet gespoelde bierflessen doet verbleken. Ik wil niet stoken binnen internationale betrekkingen, maar ik ben bang dat de Russen met de snelle toename van de suzukii fruitvlieg te maken hebben. Doordat Russen vanwege wederzijdse boycots niet van onze appels en peren mochten eten, bleef daarvan vorig jaar veel onbeheerd aan de bomen hangen en raakte dit fruit beschikbaar voor de voortplanting van de Aziatische fruitvliegen.

Gebakken peren, men kent die in dit geval erg voor de hand liggende uitdrukking wel.

Met 7 jaar vertraging eindelijk zijn plekje gevonden in Zijperspace.
(Bovenstaande verscheen eerder in ‘t Amstelveens Nieuwsblad)