Eigenlijk denk ik de hele tijd: dit is mn wereld niet. Een wereldje van relnichten die elkaar continu lopen te bestoken wie nou de meeste aanhangers heeft. Als je niet de juiste rituelen volgt, dan word je de varkenskop die straks op t strand gespietst staat. t Enige wat je overblijft is heer van de vliegen te zijn.
Geenstijl stuurt zn Armada op je af & je moet zwijgen, capituleren & bakzeil halen. Je kan anders gelyncht worden, gevierendeeld, maar vooral je mond voor de rest houden.
Daar word ik een beetje moe van.
Straks zegt er iemand, nadat ik t voorgaande alhier heb meegedeeld, dat-ie wel even langs zal komen, om de buitenlucht op te fleuren met mn herseninhoud. Een toevallige bezoeker heet dat te zijn. Zal ik je even volstoppen met lood, is dan een uitdrukking waarvan men zegt dat je die niet al te serieus moet nemen, maar waarbij je wel schrikt als ze je telefoonnr in no time weten.
Dat scenario speelt dus mee op de achtergrond. Als je de meute loslaat. De meute die geenstijl heet, & iedereen die de zogenaamde leider volgt. 75.000 Man groot. Dag in, dag uit. Grinniken als er iemand schrikt vanwege de dreiging van een nekschot.
Beseffen ze wel hoe hard 75.000 mannen klinken als ze tegelijkertijd een scheet laten? Al is t 10 %, dan hoor je t nog in Keulen donderen.
Goed. Ik ben verantwoordelijk. Ik voel me verantwoordelijk. Ik ben ‘t aangegaan, wilde er iets leuks van maken, leuker dan vorig jaar, t jaar daarvoor ook. Meer variatie, meer kwaliteit, & vooral geen eenkennigheid in de uitslag.
Bovendien vind ik dat ik beter schrijf dan dat hele clubje geenstijl bij elkaar.
Daar hoef ik niet eens arrogant voor te zijn. Dat zijn zij al.
Die overtuiging heeft er voor gezorgd dat we voor de Dutch Bloggies een systeem bedacht hebben waardoor eigenwijze lieden als ik evengoed een mogelijkheid hebben om boven te komen drijven. Daar hebben eigenwijze mensen toevallig eens een keertje niet 75.000 grote bekken voor nodig. Geen nekschotten, geen hackers die je weblog proberen te frustreren, geen ongenuanceerde stukjes die wat jij in alle eerlijkheid zegt een vreemde draai proberen te geven.
Waar t mij om gaat: ik wil niet meer alleen staan. Ik wil niet dat zij de enige zijn die de dienst uitmaken. Ze hebben genoeg gezegd, ze hebben genoeg gedreigd. Ze hebben genoeg laten merken dat een grote bek mensen doet zwijgen. Dat mechanisme ken ik inmiddels. Bij die verwondering wens ik niet elke dag stil te hoeven blijven staan.
Ik ben een bescheiden weblogger. Ik schrijf mn stukjes. Ik schrijf ze op mn eigen manier. Met &, met zn, met mn & alle cijfers staan er in getallen uitgedrukt.
Valt niets op aan te merken, behalve dat je mn weblog er meteen aan herkent. Tegelijkertijd met de gele achtergrond.
Wie neemt mij geel kwalijk waar anderen wit zijn? Geel is t nieuwe zwart, zou ik keihard kunnen schreeuwen, & zeker als de nederlandse bergen een welluidende echo zouden kunnen produceren, zou een aanzienlijk deel van de nederlandse bevolking mij nog horen ook.
Mn stukjes. Die een beperkte belevingswereld schijnen uit te dragen.
Ik, ik, ik & als toetje nog een beetje ik.
Daar raak ik niet over uitgeschreven.
Maar tegelijkertijd val ik daar ook niemand mee lastig. Ik zou niemand willen lastig vallen. Ik wil geen tocht van de tienduizend leiden. Welk ander getal ook. Ik wil dat die tienduizend aan mij voorbijgaan. Ik mag er een gevoel aan overhouden, dat wel. Maar voor de rest er aan voorbijgaan, zoals zij aan mij voorbijgaan, zouden moeten gaan.
De Dutch Bloggies dus.
Ik wil dat men stemt. Dat iedereen stemt die zich niet altijd door een massa laat leiden.
(iedereen laat zich door een massa leiden, hoe hard je t ook ontkent, maar intelligentie, kuddendierenintelligentie zou men t kunnen noemen, heeft enkelen van ons zover gebracht dat we dat weten te onderkennen & dankzij die kennis er ook af & toe aan weten te ontvluchten)
Dus wil ik ook dat meer lijfloggers zich kenbaar maken. Die 40 dan die mij dagelijks, misschien 80 die mij 2-dagelijks, lezen. Daar zitten heus wel veel lijfloggers tussen.
Die zouden zich kenbaar moeten maken. Die zouden ook moeten zeggen: Hé, ik vind jou goed!
Meer niet. Niet minder ook.
Kom op, we hebben enkele mogelijkheden om kwaliteit, & zomaar ns niet de massa die schreeuwt, boven te laten komen drijven. Daar hebben wij een stemsysteem voor proberen te ontwikkelen.
Ik heb bij Beste Post, een nieuwe categorie binnen de verkiezingen van de Dutch Bloggies, mijzelf genomineerd. Een stukje tekst van mezelf. Niet de beste, maar ook niet de slechtste.
Als iedereen die dit leest, iedereen die t niet eens is met de massaliteit van geenstijl, de kudde van 75.000, de alles verwoestende stormloop, de wals, de schreeuw, de lynching mob; als iedereen die tot dit zinnetje heeft weten te komen, nou eens dat postje mede nomineert, gewoon om te laten zien dat men deze tekst gelezen heeft, verder niks, want verder heeft t geen zin omdat ik, door deel uit te maken van de organisatie, mezelf niet verkiesbaar heb gesteld; als iedereen dus dat stukje nomineert & daarnaast iedereen in de buurt binnen datzelfde lijflogland waar hij, zij waardering voor heeft, per categorie bestaan er 3 mogelijkheden om anderen boven geenstijl te laten prevaleren, dan hebben we in ieder geval kenbaar proberen te maken dat we geen stoere mannen zijn die met zn allen op jacht zijn voor een volgend dodelijk slachtoffer.
Ik rust mijn kaas in Zijperspace.