bewaking

‘Is dit bewaking?’
‘Sorry?’ is mijn reaktie. Dit soort opmerkingen versta ik nou 1maal niet spontaan, als ‘t op mij slaat.
‘Is dit bewaking?’ herhaalt de dame in haar gang naar de deur van de toiletten.

Ik zit op 4 dunne stalen balkjes, die tezamen iets van een bankje moeten voorstellen. Tegen de muur van de toiletten aan. Voor me is de was-gelegenheid gesitueerd.
De 4 balkjes vormen niet de meest ideale ondergrond voor m’n billen, maar zodoende zit ik in ‘t schijnsel van ‘t buitenlicht van ‘t toiletblok. Kan ik de letters van m’n boek lezen. Dat valt voor m’n tent niet vol te houden, liggend op de grond met slechts een minuscuul zaklantaarntje.

‘O, nee, nee,’ haast ik me te zeggen. ‘Dit is de enige plek op de camping waar ik normaal kan zitten.’
‘Oja, je hebt hier licht,’ merkt ze ondertussen zelf op.

‘Voelde je je een beetje veilig?’ vraag ik de dame enkele minuten later, op ‘t moment dat ze ‘t sanitaire blok verlaat.
‘Oh, ja, ja,’ ontwaakt zij uit haar gedachtes, ‘ik heb heerlijk ontspannen zitten plassen.’

Ongemerkt hebben we zo onze verantwoordelijkheden in Zijperspace.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *