Ik word genoemd in de laatste editie van ‘Den Bierproever’, ‘t blad van de belgische bierconsumentenvereniging OBP (‘de Objectieve BierProever’). Daar zou ik trots op moeten zijn, want ‘t is ‘t meest serieuze blad over bier van België. Misschien wel van de Benelux.

Eigenlijk had ik liever niet in ‘t blad willen staan, na lezing van ‘t stuk dat handelt over de wederwaardigheden van een belgisch bierschrijver in Amsterdam. Vanaf ‘t moment dat m’n naam in ‘t artikel genoemd wordt stapelt de schrijver Jan Louies fout op fout. Terwijl ik ‘m enkele dingen zelfs gedicteerd heb. ‘t Schaamrood stijgt me naar de kaken als ik lees dat wij ons bier 2 weken laten lageren nadat ‘t al op fles & in de warme kamer is geweest (voor de bierleek: dat gebeurt over de hele wereld over ‘t algemeen precies andersom). Daarbij wekt-ie de schijn dat-ie ‘t uit mijn mond opgetekend heeft. Vervolgens noemt-ie de naam van een bier, dat absoluut niet bestaat, zeker wordt ‘t niet gebrouwen door ons. Dat bier vergelijkt-ie met een stout, waar onze bieren in stijl mijlenver van verwijderd zijn.

De heer Louies fluisterde me na afloop van de rondleiding toe dat-ie m’n vergelijking van de aktiviteiten van ‘t biergist met die van de mens erg treffend vond. Hijzelf maakte die vergelijking nl ook wel vaker, bij rondleidingen die hij zelf in brouwerijen gaf, maar bouwde die dan wat verder uit. Zou ik ook moeten doen, was de gratis tip die hij me gaf.

Ik zal de tip opvolgen zogauw ik te horen krijg dat de heer een kursus journalistiek heeft gedaan & anderszins ontheven is van de bevoegdheid mensen iets te vertellen over mijn vakgebied.

Vooralsnog zie ik m’n naam liever verschijnen in Zijperspace.