We hadden strippenkaarten. Met 5 strippen. Elk nr op de strippenkaart stond voor 2 soorten bockbier. Zodat je in ieder geval 5 soorten bockbier had gedronken aan ’t eind van de middag. Met optimale korting. Mensen moesten immers gestimuleerd worden de strippenkaart te nemen. Dan hadden we de beste kans dat we alle bockbieren zouden verkopen.
Ik stond achter de bar. Vanaf 2 uur ging die open.
M’n broers hadden de vloer opgevrolijkt met herfstbladeren. Volgend jaar, spraken we elke keer af, zouden we ook een echte bock nemen. Die zouden we aan een bank vastbinden. Of we zouden de box van vroeger gebruiken. Waar we allemaal als kind nog in hadden gespeeld. Nog leuker.
Remco, Remco & Richard kwamen als 1en binnen. Dat was traditie. Die moesten laten zien dat ze toch minstens 2 strippenkaarten bockbier konden drinken. Ze waren vrolijk. Maakten de 1e flauwe grapjes. & Dronken bockbier.
De baas zelf kwam een uurtje na openingstijd. Hij dronk alleen maar Chouffebock. Dat vond-ie ’t lekkerst. ’t Enige bockbier dat lekker was, eigenlijk, vooral ook omdat ’t de enige van de tap was.
Behalve hij liep iedereen met een touwtje om z’n nek. Alle strippenkaarten waren van een touwtje voorzien. Een jeukend touwtje, sisal, zodat je zeker wist dat je ‘m nog steeds bij je had.
’t Begon tam. Mensen waren net wakker geworden. ’t Was immers weekend. Lichte kater van de dag ervoor, die weggedronken moest worden met bock. Voorzichtig nippend verdween gister.
De muziek ging harder. Voor de sfeer. & Soms juist weer niet. Zodat de volgende ronde flauwe grappen gehoord konden worden. Men had nog hangende schouders rond dat tijdstip. Ellebogen op de bar. Beiden. De lachen die weerklonken waren nog schamper.
Iemand had soep gemaakt. Bruine bonensoep. Dat hoort bij de herfst. Dat hoort bij bockbier. Met stokbrood. & Elk jaar werd er op ’t laatste moment, terwijl ’t aan de bar opgewarmd werd, de inhoud van een flesje bockbier aan toegevoegd. ’t Moest wel in stijl blijven. Bruine Bonen BockBiersoep.
Gister werd vergeten. De muziek ging nog ietsjes harder. Alleen bij echt goede nrs. Mensen schaften hun 2e strippenkaart aan. Ik hoefde niet meer achter de bar, werd vervangen, & dronk onbekommerd mee.
& ’t Was gezellig, we hadden lol, we deden aan barsurfen, een speciale sport die slechts bij ons bestond, we maakten grappen, deden stoer, maar maakten vooral grappen, & haalden iedereen die nieuw binnenkwam over ook aan ’t bockbier te gaan, maar ook weer niet te veel, want er moest wel wat voor ons overblijven, & dronken verder, een volgende strippenkaart vol, of leeg, dat wisten we op gegeven moment niet meer. & M’n broer draaide muziek die wij leuk vonden & soms ook niet.
Maar we lachten vooral, dat weet ik nog, want bockbier, dat was de leukste tijd van ’t jaar, zeiden we tegen elkaar, behalve dan je eigen verjaardag.
& Op een gegeven moment gingen we naar huis, moesten we wel naar huis, omdat we niet meer konden. ’t Was hartstikke gezellig geweest, al wisten we niet meer waarom, waarschijnlijk door ’t bockbier, we wisten dat we hadden gelachen, ieders lach werd nog even tevoorschijn gehaald, maar de werkelijke reden waren we kwijt, we moesten naar huis.
Eigenlijk wisten we alleen nog maar hoe ’t begonnen was. Tam, nog denkend aan gister. Dat zouden we de volgende dag waarschijnlijk weer doen. Denken aan gister.

De bockbiertijd is de mooiste tijd van ’t jaar in Zijperspace, behalve dan je eigen verjaardag.
(Vanmiddag gaat ’t jaarlijkse bockbierfestival beginnen, ziet u).