toiletpapier (6)

‘Gaat ’t weer een beetje?’ werd er naar binnen geroepen.
Ik had de deur openstaan. Net in de deuropening m’n band geplakt. Ik verzamelde de nodige spulletjes die ik nodig had om ’t Bockbierfestival door te komen. 3 Repen Kitkat Crunch, 2 boterhammen, 1 zakdoek, lippenzalf. Je weet maar nooit. & Een zooitje lege flessen die ik onderweg ergens zou dumpen, zodat ik bij thuiskomst na afloop toch ’t idee zou hebben dat ’t huis er niet zo wanordelijk & alcoholisch erbij lag als m’n hoofd waarschijnlijk op dat moment zou zijn.
Buurvrouw Suze stond naar haar deur voorovergebogen. Met een fiets volgeladen met boodschappen. Ik zag ‘r in de verte, ik heb de langste gang van Nederland, nog net lachen.
‘Ja, ’t gaat wel weer,’ antwoordde ik.
De avond ervoor had ik aangebeld. Nico, haar vriend, deed open. Z’n hond stond zich bij z’n benen nieuwsgierig op te dringen.
‘Misschien een rare vraag,’ begon ik toen.
’t Was helemaal geen rare vraag, dacht ik tegelijkertijd. Ik wist alleen niet hoe ik anders moest beginnen. Hoewel je nog geen 20 meter van elkaar vandaan woont, zie je elkaar lang niet elke dag, kan je weken achter elkaar geen woord met je buren wisselen, gewoon omdat je andere ritmes hebt, op een ander tijdstip ’t huis verlaat, waardoor je, als ’t dan zover is, je toch een zinnetje moet zeggen die de rest van ’t gesprek moet introduceren. Alle begin is moeilijk, zou m’n Oma gezegd hebben.
Bovendien had ik nog nooit een kopje suiker van m’n buren geleend.
‘Ik zit al de hele dag thuis,’ ging ik verder, ‘want ik heb een beetje diarree.’
Een “beetje”. Een pars pro toto zou je dat kunnen noemen.
‘Maar nou is m’n wc-papier op.’
Vindt dan maar ‘ns een buur die niet spontaan een rol te voorschijn haalt.
Ik moet toegeven: ’t verhaal was natuurlijk perfect. Niemand die bij zo’n verzoek de tranen droog houdt.
Nico gaf me een rol aan.
‘Had je ons binnen horen komen?’
Dat was de reden waarom ik er op gekomen was even aan te bellen. ’t Gestommel van man & hond op trap verried wie van de buren ’t huis was binnengetreden.
‘Ja, ik zal je maar niet vertellen waar ik zat op ’t moment dat ik jullie hoorde.’
Understatement. Is leuk om je eigen toiletgedrag even op de korrel te nemen. Nooit jezelf te zielig doen voorkomen. Altijd er om kunnen lachen. Ook al is ’t met een flauw grapje.

Suze dus. De volgende dag. Ik beter. Zij belangstellend. Daar was is gebleven.
‘Want ’t was best wel erg,’ zei ik.
Ik liep wat meer naar de deur. Op een afstand van meer dan 10 meter vond ik een beetje raar praten.
‘Ik stond hier gisterochtend,’ wijzend naar de wc-deur die ik ondertussen passeerde, ‘& ik kon niet beslissen of ik nou op de wc-bril zou gaan zitten of m’n hoofd boven de pot zou houden.’
Vond ik mooi om ’t zo te vertellen. Eigenlijk zou een mens alleen maar verhalen moeten vertellen die meteen tot de verbeelding spreken. Waarbij men onmiddellijk een beeld voor de geest krijgt.
‘Heb jij dan geen wasbak voor je wc-pot staan?’ vroeg Suze.
‘Jawel, maar die staat net te hoog. & Ik dacht dat-ie mogelijk te klein zou zijn.’
‘Maar dan had je er toch een teiltje bij gepakt. Je hebt toch wel een teiltje of een emmer.’
‘Dat wilde ik ook wel, maar ik durfde me niet te verroeren. Ik was bang dat als ik van de wc weg zou lopen, dat ’t dan zou beginnen. Dan zou ik in die zieke toestand m’n huis moeten gaan schoonmaken. M’n lichaam stond onder hoogspanning. Uiteindelijk ben ik toch maar gaan zitten.’
Ik lachte er een beetje bij.
‘Ach, dan was je best wel zielig,’ zei Suze. ‘Ik stond daarnet in de supermarkt & toen dacht ik helemaal schuldig: “Ik had even bij Ton moeten aanbellen om te vragen of hij ook nog wat nodig had.” Maar gelukkig ben je al helemaal beter.’
Lief, hè. Zulke buren heb ik dus. Midden in Amsterdam.
‘Mwah, ’t rommelt nog een beetje,’ zei ik vergoelijkend, om toch nog iets te vergoelijken te hebben, ook al was er niets te vergoelijken, ‘maar ik vond dat ’t maar ‘ns afgelopen moest zijn.’

Volgende keer dient men uit te zieken, ook al is er niks uit te zieken in Zijperspace.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *