bockbierperikelen

Via meel kreeg ik de volgende vraag gesteld:

Leuk gehad gister in de beurs??

Waarop ik niet anders kon dan antwoorden:

Ja, ’t was weer geweldig. Ik ben gelukkig beide avonden bijtijds gestopt. Vrijdagavond was ik zonder avondmaaltijd vroeg uitgeschakeld, maar door thuis nog wat in m’n maag te stoppen, stond ik de volgende dag zonder kater op.

Gisteravond tot ’t eind gebleven. Ik kon niet anders, er stond een mooie vrouw voor me, die vlak daarvoor, jaloers moest ik toekijken, door een lul omarmd werd. Zoiets blijf ik een raar gezicht vinden, & mijn nobele natuur, die mij immer influistert belaagde vrouwen bijstand te bieden, wilde dit panorama van wanstaltigheid zo snel mogelijk teniet doen.
Ik geloof, ik weet ’t niet helemaal zeker, dat ik er toen met 1 of ander voorwendsel op af ben gestapt. Je kan veel maken als bijna iedereen je kent als barman. Door de vriendin van de schone deerne werd ik al snel verkozen boven de slijmbal, hiervoor door mij al als ‘lul’ bestempelt. Hij droop vervolgens af door enkele meters verderop te gaan staan & een andere persoon van ’t vrouwelijk geslacht met z’n ledematen te betasten, maar de door mij bevrijde dame bleek, weliswaar vrijgezel, hopeloos verliefd op een jongen die ze maar niet aan de andere kant van haar gsm kon krijgen.

Daar kwam ik natuurlijk veel te laat achter. 1st Heeft me dat nog 2½ muntjes gekost. Onder ’t mom nl dat ik nog wat wilde drinken & geen muntjes meer had, wendde ik voor dat ik eigenlijk onderweg was naar de muntenbar, zonder welke geen consumptie bekomen kon worden. Een goed idee, zo vond men, zeker gezien ’t feit dat ik ’t zei op ’t moment dat de glazen van in ieder geval de dames leeg waren. Koop voor ons ook maar, zo luidde ’t inderdaad door mij verlangde voorstel. Zij beoogden spontaniteit, ik zag mijn list, met als doel een reden te hebben langer in ’t gezelschap van genoemde objet du désir te verblijven, slagen. Daar had ik nog wel wat geld voor over ook, dus deelde ik de kosten van 5 muntjes met de inhoud van de portemonnee van de tegenover mij gesitueerde dame. Men mocht nog gaan denken dat ik álles er voor over had om aanwezig te mogen blijven in dit gedeelte van de Beurs van Berlage; ’t leek mij beter dat geld daarbij geen rol mocht spelen of in ieder geval niet de schijn mocht hebben daartoe, & liet ’t leed meer geld te moeten uitgeven delen door geld aan te nemen van Haar. Met een grote ‘h’, dan weet je tenminste over wie ik ’t heb.
Tijdens mijn afwezigheid verkoos zij de gsm aan ‘t oor boven die van de handtastelijke flemer aan haar lijf. Men had mij, buiten ’t verkrijgen van genoemde muntjes, er op uitgestuurd om op deskundige wijze de groep te voorzien van goede bokbieren, daarbij aannemend dat ik daar toe in staat zou zijn, gezien ’t feit dat ’t immers mijn vak is, & na een afwezigheid van ong 5 minuten klonk de verzuchting, uit de mond van de vriendin van de vrouwspersoon waar mijn bewondering naar uitging, dat ik dat wel héél snel gedaan had. Waarbij de verzuchting mij als muziek in de oren klonk, daar ’t een verlangen weerspiegelde toch niet zo lang meer uit de groep weg te blijven, of eigenlijk zo veel mogelijk met haar gezelschap bezig te houden. Ik meende hoopvolle blikken te bespeuren die ’t contact tussen haar vriendin & mij moesten stimuleren.

Maar ach, aan alles komt een eind, zo ook aan bockbierfestivalavonden in ’t gezelschap vertoeven van verlangen, jaloezie, liefde, schoonheid, lust & noem nog maar enkele andere gevoelens op die mij parten speelden gedurende ’t kleine ½ uur dat ik mij slechts gestoord zag door buzzertjes & zoempjes, die steeds brutaal mijn ietwat geestige alsook boeiende conversatie belemmerden. Die buzzertjes & zoempjes waren afkomstig van haar mobiel; in ’t ene geval inzake zij een telefoontje kreeg van een vriendin die de locatie van haar verlangen wist te melden; in ’t andere wanneer zij een sms-je mocht ontvangen van ’t door haar nagestreefde object van vleselijke vorm.
‘Ja,’ excuseerde zij zich, ‘ik ben hopeloos verliefd.’
‘Maar hij nog niet op jou?’
‘Nee, hij weet ’t nog niet van zichzelf.’
Ik keerde mij om & ging ’t achtergehouden laatste muntje in m’n 1tje soldaat maken.

De eenzame strijder voor gerechtigheid trok zich terug in Zijperspace.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *