M’n Cresta-telefoon heb ik samen met Bas gekocht. Nu staat-ie voor ‘t 1st sinds die tijd afgesloten. Z’n taak is overgenomen door een draadloze. ‘t Draadloze tijdperk heb ik een tijdlang kunnen uitstellen door xtra lange snoeren te gebruiken. Had ik nog enige bewegingsvrijheid tijdens ‘t bellen.

Bas zei dat ik ‘m toch echt nodig had. Dan zou ik eindelijk een beetje bereikbaar worden. Iedereen had een telefoon met antwoord-apparaat, om vooral zo bereikbaar mogelijk te zijn. Ik wist wel beter, want toendertijd had niemand in m’n familie iets dergelijks. Maar ik was ‘t wel met ‘m eens.

We zijn er samen op uit gegaan. Dat leek me verstandiger, want wat wist ik nou van telefoons. Ik had alleen verstand van m’n eigen portemonnee. & Die was een slecht raadsman.
Bas was ‘t tegenovergestelde. Man, als ik er een 10tje bijlegde, dan had ik een ingebouwde. Aanbieding van de maand! Waarom zou ik ‘m laten staan? 2 Jaar garantie.
Bas had verkoper moeten worden. Ik heb nl nooit geweten wat je met 2 jaar garantie moet. M’n apparaten haalden met gemak die leeftijd.

We hebben ‘m naar m’n huis gebracht, m’n Cresta-telefoon met ingebouwd antwoord-apparaat, om nog ff een biertje te drinken op de aankoop.
Meteen aangesloten, met ‘t boekje ernaast. Dat ging niet erg overzichtelijk met Bas erbij, want hij zag elke keer dingen die hij niet op z’n telefoon had zitten.
‘Ongelooflijk, man. Dat heb ik helemaal niet. Man, je moet onwijs blij zijn met dit ding. Ik heb 20 gulden meer betaald, voor zo’n simpel dingetje. Ik heb zelfs geen redial-toets.’
Terwijl ik ondertussen alleen maar geïnteresseerd was in hoe ik ‘t bandje er in moest steken. & Welk knopje ik in moest drukken om ‘m stand-by te zetten.
Bas zat op de wc toen ik uitvond hoe ik de boodschap in moest spreken.

Toen zijn we heel ouderwets naar buiten gegaan. We zijn naar ‘t Gerard Douplein gelopen. Daar stond een telefooncel. 1st Maar ff patat gehaald, want van al dat speurwerk & geblader in de gebruiksaanwijzing wordt je hongerig. Nee, ik betaalde, want dankzij Bas had ik toch zeker 20 gulden bespaard? Ik wist alleen niet hoe. Bovendien zou de betaling van de patat me wisselgeld opleveren.
Want hoe ouderwets dat ondertussen schijnt: we hadden geen mobiel om onszelf op te bellen.

De 1e keer deed-ie niks.
‘Ah joh, stop er nog een kwartje in.’
Dat kon toendertijd nog voor een kwartje.
‘t 2e kwartje deed-ie nog steeds niks.

Dus zijn we weer m’n huis ingegaan. Wezen kijken of alles wel op z’n plaats zat. De stekker er wel in?
Ik had nog 1 kwartje.
Dat was ik vergeten in te calculeren: de aankoop was niet alleen de prijs die ik in de winkel ervoor betaalde. De vele kwartjes om uit te proberen of ‘t ding wel deed, was een xtra kostenpost. Een grote post zou ‘t waarschijnlijk worden, vreesde de beheerder van ‘t studentenbudget.

Allebei stonden we met ‘t oor aan de telefoon. Ik draaide ‘t nr.
‘Nee, zal ik ‘t draaien?’ stelde Bas voor.
‘t Begon opnieuw. Ik las ‘t nr voor, Bas draaide, ik luisterde.

‘Wat een kut-boodschap,’ zei Bas. ‘Die moet je snel veranderen, hoor.’

Ook Cresta heeft inmiddels Zijperspace verlaten.