Tot 2 keer toe de verkeerde metro nemen, totaal de verkeerde kant op, dat moet iets betekenen. Als je bij de 2e maal, op de terugweg, zelfs besloten hebt dat je xtra goed zal opletten, & je zeker weet dat er ‘Centraal Station’ op ‘t aankondigingsbord stond. Bovenaan, wel te verstaan. & Als de tijd van aankomst precies overeenkomt met diezelfde aankondiging, als je dan toch wederom aankomt op station Overamstel.

Dat kan helemaal niet, dacht ik bij de 2e keer. Zouden ze dit station tussen Spaklerweg & Amstel hebben aangelegd terwijl ik ff niet oplette?
Ik bleef zitten. ‘t Klopte ook niet volgens de borden die in de metro zelf hingen, waarop aangeduid staat welke stations & overstapplaatsen er onderweg aangedaan werden. Dat was gewoon ‘t bord van de metro Gein-Centraal Station.
Iedereen bleef zitten. Alsof er niks aan de hand was. Ik ben dus maar bij Station Rai uitgestapt. Ik zou wel degene zijn die een fout had gemaakt.

Dat moet iets betekenen, dacht ik dus, hoewel ik nooit veel waarde hecht aan bijgeloof. Ik besloot niet de metro terug te nemen, maar op goed geluk te gaan wandelen. ‘t Station uit & ik zou wel zien waar ik terecht kwam. Verdwalen kon niet, want ik was in m’n eigen stad. Ik wist waar station Rai zich bevond tov m’n huis. Ik wist welke trams er nodig zouden zijn om me te ontzien van enkele kms wandelen. Niets was onbekend voor me, behalve metrostation de Rai. Onderweg kon ik me slechts laten verrassen door ‘t lot die mij hier per ongeluk, of xpres, gebracht had.

Er gebeurde me niets.
Ik kwam een poster tegen met de mededeling waar de Rai z’n ruimte dit weekend voor beschikbaar had gesteld. & Kwam zodoende te weten dat ‘t vanmiddag de beurt was voor herders- & drijfhonden. Ik kwam amerikanen op huurfietsen tegen. Ik dacht nog: zijn de nederlanders die fietsen leuk vinden op? Ik slenterde over de paden van ‘t Amstelpark, waar ik herinnerd werd aan de Parade die daar binnenkort weer moet gaan plaatsvinden & volledig mijn aandacht op zal eisen. Ik zag mezelf weer midden in de nacht zwemmen in de Amstel met Remco na afloop van de Parade. Ik zag mezelf op huizenjacht met Pim, tegenover de Febo, waar toen nog geen Febo stond & waar wij staarden naar de woning. Ik tuurde naar de overkant om ‘t luxe appartement gewaar te worden van de vroegere directeur van NL-net. Ik passeerde ‘t restaurant waar we met z’n allen gegeten hadden. & Hesp waar we nog wat dronken. Ik liep achter een dame aan de hoek om. Liet me door haar leiden, want ‘t zag er zo leuk uit van achter. Waarom niet? Ik kon ‘t toeval m’n richting laten bepalen. Toeval had me tenslotte hier gebracht. Daar moest een reden voor zijn, dacht ik nogmaals.

& Niets gebeurde. Ik was al bij m’n fiets die vast stond aan ‘t hek bij metrostation Wibautstraat. Zelfs m’n sleutels zaten nog in m’n rugzak.

Meestal gebeurt er gewoon niks in Zijperspace.