Hij is weer gearriveerd,
Eigenlijk iets te vroeg,
De boot is nog niet aangemeerd,
Sint & Piet staan nog op de boeg.
Vol ongeduld heeft-ie een jaar gewacht,
Om weer in weblogland te mogen verschijnen,
Alvast wat rijmelarijtjes bedacht,
Terwijl-ie in Sints bezemkast lag weg te kwijnen.
Plots werd-ie weggenomen uit Lunas handen,
Hij was er nog maar net,
Om terug in Spanje aan te landen,
& Voor een jaar aan de kant te worden gezet.
Terwijl de Staf zo lekker was opgewarmd,
Door Frédéric, uit t land van onze buren,
Werd-ie middels een sonnet omarmd,
& In Druppels vertaald, mbv enkele stijlfiguren.
Voor wie m nog niet heeft leren kennen
Komt dit wellicht over als een grote schok:
De Staf is oneerbiedig gezegd een stok,
Maar wel 1 waarbij men in rijmen zal moeten pennen.
Een stok geeft men door,
Zo is men gewend,
Vormt zogezegd een spoor,
Waarbij t heel Weblogland verkent.
t Is echter van korte duur dat de Staf hier rondwaart,
3 Weken heeft-ie slechts de tijd,
& Rondtrekken doet-ie ook al niet in al te grote vaart,
t Dichten & rijmen vraagt enig respijt.
Slechts enkelen zal-ie dus met een bezoek vereren,
Tijdens de korte tijdspanne dat-ie in blogsferen verkeert,
Voordat eenieder hem heeft weten te signaleren,
Zal de Staf alweer naar Spanje zijn teruggekeerd.
Genoeg geneuzeld,
Kom op, zo voort,
Nu niet getreuzeld,
De volgende aan t woord.
We keren terug naar waar we zijn gebleven,
Naar t weblog waar t 1st niet tot ontplooiing wilde komen
Kan de Staf zich nu begeven,
t Initiatief kan door Luna worden hernomen.
Over Luna nog even in t kort:
Een weblogqueen, door haarzelf gekroond,
Met schrijvershart beroert zij t toetsenbord,
Wat zij dan middels Maanisch aan ons vertoont.
Zij mag nu aan een vers beginnen,
De Staf wordt haar door deze regels toegestuurd,
& Tijdens t rijmen zal zij zich op haar beurt moeten bezinnen
Op wie ook tot dichten zal moeten worden aangevuurd.
Wij verblijven in verder ongerijmd Zijperspace.