Voor een volledig overzicht van de voorgaande edities van de Staf van Sinterklaas dien ik de belangstellende lezer naar de volgende 2 links te verwijzen: Jaar 1, Jaar 2. Vooral bij de 1e jaargang zijn er veel doorverwijzingen die inmiddels niet meer werken. Ik heb niet alles kunnen aanpassen. ’t Tekent natuurlijk ’t tijdelijke bestaan, de tijdelijke belangstelling die men kan opbrengen voor een fenomeen als ’t webloggen, groter gezien: ’t publiceren op internet. ’t Staat allemaal nog in z’n kinderschoentjes. Stop er een wortel in & er is in ieder 1 persoon zeer tevreden, zij ’t een 4-hoevig beest (mag ik dat wel zeggen, is ’t wellicht beleefder, stoot ik niemand tegen ‘t hoofd als ik in dit geval zou spreken van ‘dier’?).

Verder, we zijn toch in afwachting van wat Luna gaat presteren, ik dacht: ik vul de leegte even op; verder leek ’t me handig om ’t ontbrekende gedicht, vorig jaar geplaatst ter initiëring van de 2e Staf, spoorloos verdwenen bij vernieuwing van de Pivot-versie, hieronder te plaatsen. ’t Heeft immers ooit op internet gestaan, dan zal ’t op internet móeten blijven staan (ik ben een groot voorstander van een internet-reservaat, waar verloren gewaande sites kunstmatig in leven worden gehouden; alles dient gedocumenteerd te worden, ben ik geneigd te zeggen, mede dankzij mijn bibliotheekachtergrond van 14 jaar zaterdaghulp in de helderse OB).
Om ’t vooral niet té veel op de voorgrond te laten treden, heb ik ’t hieronder als ‘lees verder’-aanklik-ding gepresenteerd, zodat men niet onmiddellijk met 2 rijmen achter elkaar wordt geconfronteerd, zeker niet met iets dat tot ’t verleden van een jaar terug behoort. ’t Moet er nog wel een beetje historisch correct uitzien.

Overigens moet ik niet vergeten te melden dat Sint u de groeten wil doen overkomen via Zijperspace.

Dit is een ‘lees verder’-aanklik-ding, maar je mag ook op ‘t hierna volgende (more) drukken.

Sint is gisteren wederom in de lage landen aangekomen,
Men verwacht rond dit gure jaargetij niet anders,
Hij heeft z’n onvolprezen staf daarbij meegenomen,
Die een gehele bevolkingsgroep tot rijmen aanzet: de hollanders.

Families, vriendenkringen komen bijeen,
Delen gezelschap, genieten vertier,
Wanen Sint & z’n helpers bovenaan de schoorsteen,
Stellen zich dat ’t liefst zo voor, tbv nostalgisch kinderplezier.

Men geeft pakketten & cadeaus aan elkaar,
Versiert ’t met gedichten & ingenieus verpakkingsmateriaal,
Vermeldt daarbij allerlei onzin over elkander, & zowaar,
Beantwoordt daardoor aan ’t nederlands vrijheidsideaal.

Hoeveel anders is ’t in Weblogland,
Waar men weliswaar dezelfde taal als in Nederland spreekt,
Maar alles virtueel is & van een afstand,
Waar fysieke aanraking van elkander ontbreekt.

Niet alles is daar echt,
soms ook wel overdreven,
Men is niet altijd wat men zegt,
Wellicht leidt men daarbuiten een ander leven.

Die vrijheid mag men daar genieten,
Niets mis mee, zou ik zeggen,
Dat men zelf kan bepalen wat men wil deleten,
Dat men niet alles van ’t werklijk leven bloot wil leggen.

Maar dat wil niet betekenen helegaar,
Dat men elkander moet onthouden aldaar,
Van ’t o zo simpele waarderend gebaar,
Van een gedicht gericht aan elkaar.

Daarom gaat deze rijmende staf van Sint, vorig jaar reeds geroemd,
Omdat-ie steeds weer al dichtend moet worden doorgegeven,
Naar Cranium, de Hersenpan, zoals zij zich noemt,
Waarna ’t een avontuur van een kleine 3 weken mag beleven.

Cranium, mijn lieve kind,
Laat de muze van dichtkunst u inspireren,
Waar Urania samenkomt met uw aller Sint,
Zal Weblogland rijmelarij als bovenstaand accepteren.

U verdient ‘t., mijn waarde,
Om waardering te krijgen dmv dit gedicht,
Ook al is ’t niet geheel op aarde,

Maar vanuit Zijperspace tot u gericht.