dieper

Je moet er doorheen. Je moet karakter tonen. Je moet willen weten wie ’t is. Die persoon aan de andere kant, de persoon die schrijft.
Ik verlang niet anders.
& Ik kan niet anders. Als je geen concessie naar mij wilt doen, doe ik dat ook niet naar jou. & Die concessie van mij voel je pas als je er doorheen bent. Als je net even die stap verder gezet hebt die anderen nalaten.
Ik word niet voor niets door slechts een enkeling gelezen. Hoewel een 100-tal lezers allang geen enkeling mag heten. Maar dat stelt in weblogland niet al te veel voor. Zeker niet als je al meer dan 2 jaar consistent bezig bent. & Zo te zien dermate consistent bent dat mensen je teksten gaan omschrijven als lange lappen tekst, met een enorme hoeveelheid &-tekens, die niet makkelijk weg lezen.
Ik ben geen man waar vrouwen bij weg zwijmelen. Dat doen ze zeker niet en plein public. Eerder in de situatie van 1 op 1. Dan schijn ik meer te bieden te hebben. Of meer ontwapenend te zijn.
Hoewel ik er wel altijd van heb liggen dromen. Aan de dijk van Den Helder. Toen dacht ik dat ooit alle vrouwen zouden laten blijken dat ik de enige was. Met mijn originele gedachtes. Met m’n tedere momenten. Met m’n uitstraling.
’t Was nog erger. Ik droomde dat ik aan de dijk lag te dromen.
Ik moest ’t van m’n uitstraling hebben, dacht ik toen. & Van m’n snelle benen. Die kon niemand bijhouden op de dansvloer.
Maar zogauw ik de dansvloer verliet, was ik dezelfde weer. Eender als altijd. Opgaand in de massa. De man die niks te zeggen had. Een veelheid aan informatie bestormde me dan, alle beelden van om me heen slurpten mij op. Waarop ik niks meer wist te zeggen, bang er ingeluisd te worden door m’n eigen enthousiasme over die hoeveelheid.
Links gingen er borsten, rechts billen, voor me stond een intelligent gezicht, aan de overkant een partner voor de nacht & daar ergens tussenin vergat ik mezelf.
Ik bofte dat ik in die tijd nog rookte. Dat gaf een houding. Een zekerheid.
Sinds ik gestopt ben, ben ik me gaan realiseren dat ik onbereikbaar ben. Des te meer ik m’n rokende houding heb laten varen, des te meer ik ben gaan beseffen dat ik ongenaakbaar ben. Men moet moeite doen om daar te komen.
Tussen vormpjes & regeltjes door lezen.
Ik geef ook lang niet iedereen de gelegenheid daar te komen. Ik wil niet dat iedereen daar komt. Hoewel ik ’t daarentegen af & toe per ongeluk wel weer graag zou willen. Ik pleeg mezelf als een groot volksschrijver te beschouwen, maar vergeet daarbij consequenties te trekken. Afstoten, aantrekken. & Andersom. Vaker andersom. & ’t Tegenovergestelde daarvan dan weer.
Soms wou ik dat ik m’n broers was. Die weten hoe ’t hoort. Maar dan had ik weinig nog om over te schrijven. Een beter geheugen misschien, maar een besef van een latere dood tegelijkertijd. Ik moet me haasten. Daar bof ik mee. Dat heb ik dan weer.
Je hoeft m’n &-stukjes niet te lezen. Je kan ze skippen. Je hoeft me niet in m’n groengrijze ogen te aanschouwen. Die dringen pas tot je door als je er langer naar kijkt. Als je stil blijft staan, naast me zit, of wellicht tegenover. Ze priemen niet. Pas als ze woedend kijken word je overdonderd (dat wil je jezelf ook niet laten overkomen).
Mensen houden hun mond als ze bij mij zijn. Alsof er een immens grote kathedraal hun woorden wegsleept & gekwadrateerd doet weerkaatsen tegen de zijbeuken, ‘t altaar & de relikwieën.
Ik ben een man van extreme reacties. Van andere personen. Mensen houden hun mond of proberen me te kwetsen. Waarbij ik je niet wil aanvallen, Evelien. Geheel niet. Ik wil aanduiden waar ’t om gaat. Wat mensen drijft. Hoe ’t komt. Zonder daarbij mezelf als persoon te vergeten. Want uiteindelijk draait ’t allemaal om mij. Ik ben de enige die in mijn hoofd zit.
Toevallig schrijf ik ook nog graag. & Ook daarbij wil ik dichtbij mezelf blijven. Daarom kost ’t moeite. Maar als je dieper doordringt, dan is ’t de moeite waard geweest, waag ik te geloven.

Dan ben je diep, diep, diep in Zijperspace weggezonken.

PS: Dit als reactie op de opmerking van Eveline in ‘t reactieding van Kika.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *