dirigent

Ik heb gelezen dat men in een museum vaak langer naar de begeleidende tekst kijkt dan naar ‘t schilderij zelf.
Dus probeer ik ‘t zo lang mogelijk vol te houden. Ik probeer nog wat spatjes te ontdekken. Van die kleine stipjes verf die bijv de glinstering van een oog verbeelden. Midden in de pupil.
Ik doe ook stappen heen & weer. In zoverre de drukte in ‘t museum mij dat toelaat. Van dichterbij is een schilderstuk vaak heel anders dan van verder weg.
Dat wist iedereen al, & dat weet ik dan ook weer op mijn beurt, maar ‘t is belangrijk dat ik ‘t doe. Tekst gelezen, stapje heen, stapje terug.

Soms weet ik niet meer waar ik m’n handen moet laten. Hebben ze al zo lang op dezelfde manier voor m’n borstkas gehangen dat ze moe zijn van ‘t over elkaar heen gevouwen zijn.
Ik weet me dan weer de 1e keren te herinneren dat ik m’n ouders probeerde na te doen in die kronkels van armen voor de borst. ‘t Lijkt op die leeftijd als een ingewikkelde knoop. & ‘t Gekke is dat je armen dan nog niet willen stoppen met bewegen. Ze zijn intuïtief bang voor ‘t gordiaanse verschijnsel & proberen ondanks de nieuwsgierigheid naar die door ‘t lichaam opgelegde stilstand de boel te ontduiken.

Daar sta ik dan met armen die allang naar een andere houding hadden moeten bewegen, maar ‘t niet durfden omdat iedereen maar om je heen loopt.
Beweging zou desinteresse kunnen betekenen.

Oh, ik denk gerust wel, bij aanschouwing van al die kunst: oei, wat mooi. & Ik probeer echt elke keer de essentie van die schooniheid bij mezelf te ontdekken.
‘t Gaat volgens mij nl niet om de kunstenaar. ‘t Gaat om mij. Ik heb tenslotte dat museumkaartje betaald. & Die artiest is vaak al jaren dood. Die heeft niets meer aan mijn oordeel.
Ik ben degene die waarde uit zijn museumkaart-abonnement moet halen. & Ik ben daar best consequent plus streberig in. Een oerhollandse knijperd die volgaarne zou willen berekenen wanneer hij zijn geld door niet gekochte kaartjes heeft terugverdiend.

Alleen dat lichaam. Dat wil dus eigenlijk bewegen terwijl ik daar sta.
Ik probeer ter afwisseling handen in m’n zakken, handen op m’n rug, 1 hand in achterbroekzak, 1 in die van voren, ik pulk aan m’n baard & af & toe kriebel ik aan m’n neus.
Al dan niet bewust.

Ik kom wel eens kunstenaars zelf tegen. Die hebben zelf een palet in de hand gehad. Misschien die ochtend zelf nog.
Die weten hoe ze zich moeten gedragen tegenover een doek. Ze doen van die kleine trippelpasjes, soms onopgemerkt, om de diepte & ‘t perspectief te ontdekken. Zo stel ik me tenminste voor. Ze leggen hun hoofd even opzij & gooien de ene heup erachteraan.

Maar o, ik vind ze te ver gaan zogauw ze hun handen daarbij gaan gebruiken. Dan leggen ze een vinger schuin voor de lijn die hun ogen trekken. Eigenlijk zou ik niet eens weten hoe ik dat in woorden vangen moet.
Hun handen gebaren opeens dat iets plat is, dat controleren ze dan door ‘t oog erachter te leggen, achter die hand dus. Ze leggen denkbeeldige punten vast, proberen de verhoudingen tussen die punten aan te wijzen.
Of, zoals van de week, in ‘t Rijks, componeerde een man ‘t schilderij opnieuw. Hij gebruikte er zelfs 2 handen bij. Componeren? Dirigeren was wat hij deed.

Komaan man, dacht ik, je zit in de 21e eeuw. Die illusie van ‘t schilderij waar jij nu voor staat is al 4 eeuwen geleden stilgelegd. & Dan probeer jij ‘t opnieuw: een poging tot reconstructie van een ondefinieerbaar aantal penseelstreken.

Maar ik irriteerde me vooral aan ‘t idee dat onderzoekers mij op dat moment op de korrel konden hebben. Ze hadden, 1 schilderij verwijderd van die kunstenaar/componist/dirigent, kunnen registreren dat ik stug door bleef gaan met m’n gezicht te richten op de tekst & niet op de kunst. In zogenaamde opperste concentratie, totaal niet afgeleid door wat er naast mij gebeurde.
Ha, zouden ze denken, we hebben er weer 1 te pakken die de tekst probeert te lezen, zodat hij niet de catalogus hoeft te kopen voor een beter begrip bij thuiskomst.

Terwijl ‘t in Zijperspace juist volstaat aan catalogi, om eindelijk die vreemde wereld te kunnen overzien.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *