seizoen

‘t Heeft iets met de Stille Omgang te maken. In Amsterdam.
Ik moet ‘t m’n moeder maar eens vragen.
Maar m’n moeder neemt niet op. ‘t Is m’n jongste broer.
‘Nee, ze zit in de kerk,’ legt-ie uit.
‘Hé, weet jij dan hoe ‘t zat met de geboorte van Carel & dat Pa op dat moment bezig was met de Stille Omgang?’
‘Nee, dat weet ik niet. Ik was er toen nog niet & heb dat verhaal nooit gehoord.’
‘Ik was er toen ook nog niet, maar dat verhaal hebben ze wel vaak genoeg aan mij verteld.’

Maar wat had dat verhaal dan met de verjaardag van m’n andere broer te maken, een dag na de geboorte van Carel?
Elk jaar bedenk ik me dat weer, maar ‘t antwoord wil me maar niet te binnen schieten. Elk jaar, op de verjaardag van Carel. Een verjaardag die ik dus niet vier. Ik hoef niet te bellen, ik hoef niet langs te komen.
Dat heb ik voor mezelf bepaald.

De volgende dag stuur ik wel een mailtje naar Theo.
‘Gefeliciteerd. Je hebt vast al wel van Yvon gehoord dat ik niet kan komen. Ik hoop dat je ondanks mijn afwezigheid er een leuke dag van zal kunnen maken. Veel plezier.’
& Op zaterdag bel ik ‘m, vlak nadat ik klaar ben met werk. Ik hoef alleen nog de kassa te tellen. Dat kan daarna wel.

‘Met Theo.’
‘Hoi, met Ton. Gefeliciteerd!’
‘t Uitroepteken probeer ik zo vrolijk mogelijk te zeggen.
‘Dank je, dank je.’
‘Een beetje naar je zin?’
‘Ja, ik ben maar even buiten gaan staan. ‘t Is binnen veel te druk om je te kunnen verstaan.’
‘Mooi, er waren dus nog genoeg mensen die wel konden komen.’
Hij lacht. Hij neemt ‘t me blijkbaar niet echt kwalijk.
‘Als je 50 wordt is toch iets anders.’
‘Ja, vond ik ook. ‘t Bezorgde me ook een extra schuldgevoel toen bleek dat ik niet kon komen.’
‘Enkele vrienden zeiden dat ‘t toch mooi was dat ik zover was gekomen. Dat ik ‘t had gehaald.’
Ik beaam ‘t terwijl Theo verder praat.
‘Maar ‘t voelt ook echt zo. Dat kunnen zij natuurlijk niet weten, maar Carel heeft ‘t tenslotte niet gehaald.’
‘Ik besefte me van de week ook weer dat ik alweer enkele jaren ouder ben dan hem.’

Ik wil ‘t ‘m niet zeggen, dat ik de verjaardag van Carel niet vier. ‘t Is ook een raar onderwerp. Waarom zeggen dat je je druk maakt om de verjaardag van een broer die dood is?
Theo was altijd degene die pas na Carel aandacht kreeg. Vanwege die 2 opeenvolgende dagen.
Eigenlijk is ‘t nog steeds zo. Alleen probeer ik die 1e verjaardag te ontkennen. Ik heb een hekel aan m’n broer die niet meer jarig is. & De volgende dag, ten koste van Theo, heb ik er nog een nare smaak van in m’n mond.

Ik weet dat ik ‘t over 3 weken nog steeds proef. We zitten met de familie in ‘t verjaardagenseizoen & ‘t is dan weer aan mij de beurt.
Maar ik duik weg. Ik wil dan niet gevonden worden. Zo uitbundig als ik ‘t toen altijd vierde, zo diep weggedoken & onvindbaar ben ik sindsdien.
Ik heb een hekel aan m’n broer.

De juiste woorden zullen wel anders klinken, maar die zijn niet te vinden in Zijperspace.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *