Weer dat getik! Elke keer lijkt er een druppel ergens neer te komen. Een drup die overgaat in ’t uiteenspatten ervan. Zo’n dimensie stel ik me steeds bij ’t geluid voor. Krachtig, voor zo’n minuscule hoeveelheid vocht, strak, gedecideerd geluid. Moeilijk te zeggen waar ’t zich laat horen; als je herkomst van geluid wil localiseren lijkt de slaapkamer opeens onmetelijk groot, een ruimte van 1000en kubieke cms.
Ik ben er al eerder naar wezen zoeken. Toen kwam ’t onregelmatiger. Slechts 1 keer per ½e minuut. & Op ’t moment dat ik dacht ’t te pakken te hebben, was ’t verdwenen. Ik ben nog een minuut blijven staan, een tikkeltje verschuivend, naar boven kijkend in de verwachting dat ik ’t nu op heterdaad zou betrappen. Maar ’t kwam niet. Pas toen ik weer in bed lag. Ik had de moed al opgegeven & viel opnieuw in slaap.
Nu laat ’t zich vaker horen. Elke 10 seconden hoor ik ‘tik’. & ’t Wordt begeleid door een soort van rommelen. Alsof er stenen op de bovenste verdieping steeds opnieuw verschoven worden. Ook al vaker waargenomen, dat geluid. Daarvan dacht ik eerder dat m’n bovenbuurvrouw de muziek hard aan had staan. Totdat ik ’t wel heel eentonig begon te vinden voor muziek. Meestal was ’t rond ’t tijdstip dat ik uit bed stapte & had ik er daardoor geen last meer van. Geen behoefte meer om uit te zoeken wat ’t was.
Vandaag wel. Ik stap weer ‘ns uit bed. Ga naar de hoek waar ik ’t geluid vermoed. Schuif een stoel opzij om er beter onder te kunnen staan. In de hoek aan de voorkant van de kamer. Vlak naast ’t raam.
Ik trek een stekker uit ’t stopcontact. Misschien maakt de stromende energie wel geluid. Of de kabel van de tv. Maar ’t druppen gaat door. Ook op een totaal andere plek als die van de snoeren, draden & contactdozen.
Misschien toch ‘ns aan m’n buurvrouw van 1-hoog vragen?
Ik ben echter eerder geneigd ’t geluid te ontkennen.
Hoewel ’t nu wel heel veel tekeer gaat. In zoverre getik tekeer kan gaan. Met ’t rommelen van die stenen toch zeker wel. Blijkbaar hoort ’t bij elkaar.
Ik wil m’n bed opnieuw instappen, maar trek me er onmiddellijk weer uit. Denk niet dat ik nog kan slapen.
Ik kan allicht buiten even kijken. Of ik aan de buitenkant van ’t huis iets zie.
Ik trek m’n broek aan. T-shirt ook maar. Met een blote bast de straat op vind ik maar niks.
Op de stoep aan de overkant keer ik me om. Tuur naar boven. ’t Gordijn van de buurvrouw op 1-hoog is voor de helft open. Voor de rest niets te zien. Toch maar aanbellen. Hopen dat ik ‘r niet wakker maak.
Onmiddellijk na ’t indrukken van de bel hoor ik roering. Een klak, of een klik. Iets dergelijks. Vervolgens een deur die opengaat & een trekken aan ’t koord. De voordeur gaat een stukje open. Ik duw ‘m verder open. Hanneke staat bovenaan de trap.
‘Hoi, Hanneke,’ begin ik, ‘ik ben ‘t.’
Ze staat zwaar te hijgen. Kijkt van bovenaan de trap naar me met snel op & neer bewegende borstkas.
’t Mollige meisje van enkele jaren her is veranderd in een mooie dame die strak in ’t lijf zit, bedenk ik me, terwijl ze boven me uit torent.
‘Ik wilde je vragen,’ ga ik verder, ‘ik hoor ’t de laatste tijd wel vaker .’
‘Oh, dat getik?’ interrumpeert Hanneke me.
‘Ja.’
‘Ja, ik heb m’n hometrainer proberen af te stellen. ’t Is wel minder, maar ik krijg dat getik niet helemaal weg.’
‘Oh, dan is er niks aan de hand. Ik had ’t kunnen weten toen ik je zag hijgen. Ik was bang dat er iets lekte. Dat er van boven water bleef druppen & naar beneden liep, maar dat ik ’t niet kon zien.’
‘Ik zal proberen ’t nog beter af te stellen.’
‘Nee, hoor. Is helemaal niet nodig. Nu weet ik wat ’t is.’
‘Nee, ik zal zorgen dat je er geen last van hebt. Ik wil dat m’n buren ’t net zo zalig hier vinden als ik.’
‘Maar over dat geluid hoef je je geen zorgen te maken. Als ik weet wat een bepaald geluid is dan heb ik er geen last van. Zo hard is ’t nl ook niet.’
Ik trek de deur langzaam naar me toe. Richt m’n hand op ten teken dat ik terug ga.
‘Ik zal m’n best doen,’ zegt m’n buuv nogmaals.
Onverbeterlijk, denk ik, & loop m’n huis weer in.
In gedachten loop ik m’n keuken aan de achterkant in. Ik gooi de deur open. De warme zomerlucht mag naar binnen. Ik werp een blik m’n tuin in om te kijken wat er bloeit. Een spetter valt op m’n achterhoofd als ik al starend onder ’t balkon van m’n buurvrouw stap.
De planten op 2-hoog hadden weer water nodig, bedenk ik.

’t Blijft naar beneden stromen in Zijperspace.