Tot voor vandaag kon ik ze niet tellen. Ze lagen te veel opeengehoopt in hun potje. Een ondefinieerbare massa van rondkrioelende pilletjes. Roze. ’t Andere potje blauw. Maar van die laatste trok ik me minder aan, want ondanks dat ik ze niet kon tellen, zag ik in 1 oogopslag dat daar nog genoeg van over waren.
De roze dus. 0,15 mg Thyrax. De blauwe net zo groot, net zo zwaar, maar met een inhoud van 0,025 mg. Daar zit dan een heel omhulsel van niks omheen. Stofjes die aan elkaar vastplakken om ’t een pil te laten zijn. Streepje in ’t midden voor ’t breken. Met 1000-en tegelijk worden ze in een mal gegoten, net als poffertjes, & worden tot pilletjes gebakken. Zo stel ik ’t me maar voor. Die zware, die eigenlijk niet zwaar zijn, maar meer van ’t werkende stofje meedragen, krijgen roze kleurstof, de lichte blauwe. De machine wordt schoongemaakt & de volgende lading gaat op de lopende productieband.

& Van die miljoenen roze, misschien wel miljarden, die er wereldwijd bestaan, een mierenkolonie van thyrax-pillen, heb ik er nog maar 5 over. God, wat wordt een mens daar nietig van.
Zo wil ik in ieder geval voor even denken. Ik denk nooit aan die pillen, slik ze gewoon elke ochtend. Maar als een ontelbare hoeveelheid, in die hoedanigheid omdat ik door ’t gaatje van ’t potje geen overzicht krijg van hun getal, plots een tastbaar aantal wordt, een paar dagen te gaan wordt, dan ga ik er over nadenken.

‘Goedendag, met Ton Zijp. ’t Spijt me verschrikkelijk, maar ik vergeet altijd de naam van de persoon waar ik een afspraak mee heb.’
Een lachje aan de andere kant. Beleefd, begripvol.
‘Is niet erg. Zegt u maar wat uw geboortedatum is.’
& Ik weet dat ’t ook niet erg is. Heb m’n geboortedatum al in m’n hoofd gereed staan om onmiddellijk opgelepeld te kunnen worden.
‘Ah, ja, de heer Zijp. U heeft op 7 december een afspraak met de heer van Raalte. Waar kan ik u mee van dienst zijn?’
Ze klinken altijd leuker dan dat ze er daadwerkelijk uitzien. Altijd als ik er later achterkom wie er achter de stem zat, de voorkomendheid, ’t beleefdheidslachje, dan zie ik foute kapsels, van die a-symetrische met een punt die naar boven wijst, of een chagrijn die mappen sjouwt & 10 kleuren pennen in haar borstzak draagt.
‘Oja, van Raalte. Nu zal ik ’t eens in m’n kop stampen.’
Dat vinden ze leuk. Dat je er eigenlijk best wel moeite voor wil doen.
‘Maar ze veranderen elke keer.’
Geen lange verklaring. Een korte bondige. Waaruit van alles af te leiden valt. Ze weten zelf ook wel hoe de situatie in ’t ziekenhuis is. Mijn verklaring ligt open voor allerhande interpretatie; zij hebben allerhande informatie om in die interpretatie te voorzien.
& Vervolgens overgaan tot ’t echte gesprek.

‘Kijk, ik heb ivm de ziekte van Graves pillen, van die Thyrax, & ik zou op 7 december met de heer van Raalte een telefonische afspraak hebben. Dan zou ik nl gaan stoppen met de medicatie. Maar nu kom ik er achter dat ik van bepaalde pillen nog maar 5 exemplaren over heb. Ik zou natuurlijk eerder kunnen stoppen, als dat de bedoeling was, of als dat voor de rest niet zoveel uitmaakt, maar ik weet niet meer wat de heer van Raalte daar de laatste keer over gezegd heeft. Ik heb dus eigenlijk voor 2 weken te kort aan pillen.’
‘Welke pillen slikt u?’
‘Thyrax dus, & strumazol. Maar van die laatste heb ik nog genoeg.’
‘& De dosering van die thyrax?’
‘Pillen van 0,15 & pillen van 0,025 mg.’
‘Ik zal ’t aan de heer van Raalte voorleggen, maar op dit moment heeft-ie spreekuur. Dus zal ik ’t straks even met hem moeten bespreken. Ik denk echter dat u gewoon door zal moeten gaan met slikken. ’t Zal vast niet goed zijn als u eerder stopt.’
‘Nee, dat dacht ik ook niet.’
‘Laten we ’t zo doen: ik bel u terug zogauw blijkt dat u er mee kan stoppen. Mocht dat niet zo zijn, dan ligt er vanmiddag bij uw apotheek een nieuw recept klaar.’
‘Prima.’

& Dat is dus alles. Krijg ik voor nog 2 weken pilletjes. Roze & blauwe. Daarna stop ik ermee. Geen pillen voorlopig meer dan. Een ander ritme. Niet meer elke ochtend ‘t 1st denken aan m’n ochtendmedicatie, een ½ uur lang m’n ontbijt uitstellen, geen strumazol na afloop van ’t ontbijt, recepten aanvragen, recepten ophalen, potjes, stripjes klaarleggen om ’t vooral niet te vergeten te slikken, bloed prikken, afspraak nakomen, praatje maken, nieuwe afspraken maken.
& Straks een lichaam waarvan ik vooralsnog niet weet hoe ’t gaat functioneren.

It’s about to happen in Zijperspace, maar we weten nog niet of we die taal wel spreken.