‘t Is lang geleden dat ik als laatste ‘t werk verliet, waardoor ik ‘t alarm aan moest zetten & de deuren vergrendelen. Meestal wilde ik eerder dan de rest weer richting huis. Geen xtra biertje voor mij, liever zat ik zo snel mogelijk achter de comp of aan m’n avondmaaltijd.
Op 1 januari is dat echter geheel anders. Die moet zo lang mogelijk genoten worden.
Dus sta ik om ½ 4 ‘s nachts als enige de vloer te moppen zonder daar ook maar enig bezwaard gevoel bij te hebben.

We hebben de gehele dag met z’n allen gewerkt, alle collega’s hebben achter de bar gestaan, glazen gehaald & gespoeld, soep rondgedeeld, muziek gedraaid, bier getapt, maar ook gedronken, na 6 uur open te zijn geweest de klanten weer de deur uitgejaagd, de boel aan kant gemaakt, gegeten & nog meer bier gedronken, tot laat in de nacht. We zijn een team. Dat ik toevallig bij ‘t nazitten van de laatst aanwezigen ‘t meest nuchter ben is niet van belang. Iemand moet ‘t doen. Was ik ‘t niet geweest dan had degeen die wat minder stevig op z’n benen stond onze troep opgeruimd.

Op 1 januari heeft iedereen de dag van gisteren nog volledig in z’n lichaam zitten. Slechts een enkeling heeft volledig rekening gehouden met de dag van morgen terwijl-ie bezig was met ‘t inluiden van ‘t nieuwe jaar. Ondanks dat we allemaal weten dat we de gehele dag beschikbaar moeten zijn. Maar op dit soort dagen is ‘t voor ons barmensen de dood of de gladiolen. We leveren topsport, maar dan wel in teamverband: als iemand de dag van gister iets te veel op voelt komen, of inmiddels de dag van vandaag reeds in een benevelde toestand aanschouwt, wordt ‘t opgevangen door de rest. ‘t Gaat er om dat we met z’n allen de eindstreep halen.

Dagen als deze zijn moeilijk te omschrijven. ‘t Gaat er niet om dat er de gehele tijd gewerkt wordt. Iedereen moet ‘t tevens voor zichzelf ook naar de zin kunnen maken. Praatje met de klanten, handen schudden, zoenen, beste wensen. Vooral ook drinken. Die 6 uren dat we open zijn vliegen dan voorbij. Vrijwilligerswerk waar je betaald voor krijgt.
Waarna we met z’n allen aan de bar verder gaan zitten drinken. Wij, & een heel klein beetje aanhang.

Ik beleef deze dag euforisch. Elk jaar weer. ‘De leukste dag van ‘t jaar’ noem ik ‘t tegenover klanten die nog nooit zijn langsgeweest. & Ondanks dat er elk jaar wel een ruzie of een incident onder ‘t personeel plaatsvindt, ondanks ‘t feit dat er altijd wel in de late uurtjes door iemand een traantje moet worden weggepinkt, kan niets de pret drukken. ‘t Is er een geaccepteerd onderdeel van. Een uitvergroting van de rest van ‘t jaar.

Op m’n oude dag zal ik terugdenken aan hoe ik ooit deel was van een familie. Een familie die wist wat leven was. & Dat 1maal per jaar duidelijk probeerde ten toon te spreiden aan de toevallige visite. Op m’n oude dag zal ik dan weer beseffen dat die ene dag de rest van ‘t jaar al de moeite waard van ‘t te leven maakte.

Met moeite beseffen we in Zijperspace echter dat 2 januari ook bestaat.