Voordat men ‘t onderstaande begint te lezen, dien ik de lezeressen onder u kort aan te spreken.
Wellicht dat enkele details van ‘t mannelijk gedrag die ik zodirekt zal proberen te beschijnen, de dames niet geheel & al zullen bekoren. Ik zou daarom kunnen voorstellen dat men om deze reden vanaf deze alinea niet verder leest, morgen is er weer een dag & dan staan er waarschijnlijk weer 2 nieuwe stukjes van mijn hand. Ik wil echter, voordat men overgaat tot dit besluit, er op wijzen dat aan ‘t eind van dit schrijven de problematiek ten volle tot uiting gebracht zal worden, waarbij men zal bemerken dat ook de vrouw niet gevrijwaard is van dergelijk euvel, maar dat zij, ook al zijn we reeds enkele stappen gevorderd richting de gefeminiseerde maatschappij, zelfs oplossingen aan kan reiken, waartoe ik de man, incluis ikzelf, niet zo snel in staat acht. Gelieve nu de keuze van wel lezen/niet lezen te maken, want de volgende alinea begint na dit punt.

Als ik zittend gebruik maak van ’t toilet, ben ik eigenlijk zeer achteloos in deze. Ter afleiding van de gedachten aan de bezigheden van m’n lichaam neem ik altijd iets te lezen mee. Tijdens de verstrooiing van de geest gaat de rest vanzelf. Aan ’t eind van de operatie trek ik door zonder bewust een blik op ’t gebeurde te werpen & leg de afsluitende klep op de wc-bril. Die klep hoort, heeft m’n moeder me geleerd. Dan komen er niet zoveel nare luchtjes uit de pot.

Ik word pas weer aan m’n gepleegde aktiviteiten herinnerd zogauw ik bril & klep beiden optil, om de weg vrij te maken voor ’t zorgvuldig kunnen plegen van een plas. & Net zoals men tegenwoordig op insekten kan mikken op toiletten van openbare gelegenheden, richt ik mijn straal op de plakkende restanten van mijn laatste boodschap. Een handeling die bijna geheel automatisch verricht wordt; ik denk er vaak niet eens over na. ’t Doel: ’t overbodige, niet als verfrissend ervaren panorama, wegplassen.

Tuurlijk kan men voor dat doeleinde ook een wc-borstel gebruiken. 1 Keer flink schrobben & ’t is weg. De borstel uitslaan boven de pot & klaar is kees.
Maar ik vind dat een beetje vies. Ik hou er niet van de pleeborstel te hanteren. Ik zie de deeltjes die zich aan de borstel gehecht hebben al in gedachten alle kanten opspetteren. & Wat er niet afgeslagen wordt boven de pot komt terecht in de wc-borstelhouder. Vind ik ook geen fris idee. Hoelang blijven die afvalstoffen van ’t menselijk lichaam daar aan hangen, vraag ik me dan af.
Dus plas ik met een ferme straal de remsporen weg. Wij mannen hebben tenslotte de mogelijkheid er vrij nauwkeurig mee te mikken, waarom zou men er dan geen gebruik van maken?

Geregeld gooi ik een hoeveelheid wc-verfrisser in de pot. Zo af & toe afgewisseld met glorix. Dat bijt lekker alles weg, denk ik dan. M’n familie zal niet kunnen klagen over vreemde geurtjes, mochten ze plotsklaps binnenvallen.

Maar, & hier ontstaat dus ’t probleem, des te vaker ik glorix de boel laat uitbijten, des te meer remsporen. Allengs worden deze remsporen moeilijker uitwisbaar voor mijn toch wel zeker krachtige straal. Alsof de ondergrond juist ruwer wordt, alsof er geen laagje afwerend spul (ik weet zelf ook niet wat ik me daarbij moet voorstellen, maar ik heb ’t idee dat er zich toch een bepaald goedje in wc’s zal bevinden die dit soort aanplakken van de ontlasting moet tegengaan) bovenop de emaille laag van de wc zelf zich meer bevindt.

& Dan: zo’n probleem stuur je toch niet als ingezonden brief naar Mona (mocht ze nog bestaan, maar zij wist tenminste altijd raad) of enig ander vraagbaak?

Dit probleem dient in Zijperspace opgelost te worden.