‘Leg je schriften met ‘t huiswerk maar op tafel,’ begon Dinkla de les in Handel, ‘dan kom ik ‘t tussendoor bij iedereen controleren.’
Ik legde m’n schrift open op een willekeurige blanco blz. Dinkla begon z’n inspectietocht in mijn rij. Zoals ik verwacht had, dan was-ie eerder bij mij, z’n grootste oponent. ‘t Was een spel, waarvan ik de regels kende, maar waarbij Dinkla alleen niet wist dat-ie m’n enige tegenspeler was.

‘Wat is dat?’ vroeg-ie verontwaardigd, wijzend naar m’n maagdelijk witte blz.
‘Da’s een schrift,’ glunderde ik naar ‘m, ‘dat weet je toch wel, Fred? Schriften gebruiken we om notities in te maken of ‘t huiswerk in te doen. Kijk,’ & ik pakte m’n pen & hield ‘t voor z’n neus, ‘dat doen we dan hiermee. Heet een pen.’
‘Weet je wat jij doet? Je dondert maar op als je je huiswerk niet gemaakt hebt.’

Ik had vaak wel m’n huiswerk gemaakt, of in ieder geval een gedeelte ervan, maar ‘t ging me om de uitdaging. De minieme variaties die Dinkla & ik in ons spel konden aanbrengen wilde ik ontdekken. Ik wilde zien hoe ik ‘t spel tot op ‘t bot kon ontleden & binnen een minimaal tijdsbestek kon laten verlopen. Dus als ik na 1 minuut alweer buiten ‘t klaslokaal stond was dat een kick. Tenzij ik wist dat Küppers ergens rondliep.

M’n xcuus voor ‘t niet maken van huiswerk was dat ik de voorgaande les er uit gestuurd was. Vond ik een geldige reden. Dinkla niet. Hij stuurde me weer weg.
Dat was niet volgens de regels van ‘t spel, maar dat kon ik Dinkla niet kwalijk nemen, want die regels kende hij niet. Ik was gedwongen een paar dagen zijn spel te spelen. Eigenlijk was dat ook weer onderdeel van mijn spel: te bepalen wiens spel we speelden.

‘Fred, mag ik je wat vragen?’ begon ik de les.
”t Is Dinkla voor jou. Of eigenlijk Menéér Dinkla.’
‘Je hebt gelijk, Fred. Maar mag ik wat vragen?’
‘Weet je wat: je mag pas iets vragen als je je vinger hebt opgestoken. Dan geef ik je wel een beurt.’
Er gingen onmiddellijk 4 vingers de lucht in. Iedereen mocht z’n vraag stellen; technische vragen over de stof die we als huiswerk mee hadden gekregen. Ik kwam pas als laatste aan bod. Al die tijd hield ik m’n arm echter omhoog.
‘Ben ik nu aan de beurt, Fred?’
‘Dinkla. Ik wil dat je Dinkla zegt.’
‘Goed Fred Dinkla, zal ik doen. Maar ben ik nu aan de beurt?’
‘Zeg ‘t maar.’ Hij kon er niet meer omheen.
‘Waarom zie je er zo slecht uit vandaag, Fred? Wat heb je gisteren gedaan?’
‘Sodemieter maar op, Zijp.’
Hij wees met z’n vinger naar de deur. Bleef stilstaan achter z’n buro & wees.

Er werd veel vals gespeeld in Zijperspace.

Dit ihkv geleverde suggesties nav ‘t stukje wachten, waar overigens nog altijd meer aan toegevoegd mag worden. Dit schrijven is tot stand gekomen dankzij de suggestie van Marc. Wordt vervolgd zolang de voorraad strekt.