Ik heb, vlak voor vertrek richting Parkpop, aan Puck de meest gewaagde vraag gesteld (in mijn beleving dan). Ik moest wel, anders zou de rest van de dag in ‘t teken van gêne hebben gestaan. Al die webloggers die lichtelijk verstoord mij zouden begroeten. Die liever hun neus de andere kant op hadden gestoken.
Nee, dankzij Puck durf ik nu ongegeneerd hun kant op te kijken. Zij verzekerde me ervan (ik moest ‘t er wel uit trekken) dat ik best zonder deo de ontmoeting aan kon gaan. Ze kon de tandpasta wel ruiken, ‘t door de wandeling opgedane zweet niet.

We gaan de geur van Zijperspace verspreiden.