giant

Goed. Ik leg 't nog 1 keer uit. Als men nu op dit plaatje klikt, begint vanzelf de muziek, indien Realplayer aanwezig. Anders begint 't downloaden van 't nr Giant. U bent gewaarschuwd.

In de Utrechtsestraat had je de Plak. Een café opgezet als werkelozenprojekt, waar ‘t bier betaalbaar was voor m’n 20-jarige portemonnee, & de muziek goed genoeg, beter dan elders, om op te dansen. Dat kon in de kelder (of misschien was ‘t wel de begane grond, & ‘t café-gedeelte 1e etage), waar ‘t na 12-en langzaam vol begon te stromen met ‘t alternatieve publiek.

Ik kwam er met Pim; zij had me in de Plak geïntroduceerd. ‘t Was ook de bedoeling dat ik met haar de Plak ‘s nachts weer verliet. Hoewel ik daar niet altijd zin in had.

De Plak was de enige plek waar ze begrepen dat de B-kant van ‘This is the day’ van The The stukken beter was. Hoewel ik ‘t wel elke keer moest aanvragen. Waarna ze toch de verkeerde kant vaak draaiden. Maar ‘t was in ieder geval de plek waar een dj spontaan op een gegeven moment ‘Giant’ draaide. Zonder dat ik ‘t had aangevraagd. Toen besloot ik dat de Plak ok was.

Toen besloot ik dat iedereen in de Plak ok was. Hoewel er vreemde snoeshanen rondliepen. Maar ja, ik was in de grote stad; ik kon niet anders verwachten. ‘t Was eigenlijk een leuke bijkomstigheid dat de mensen vreemd gekleed waren. Dat gaf aan dat ik op dé juiste plek was.

Ik kon dansen. Rond de tijd van Giant besloot ik dat ik wel kon dansen. Ik danste anders dan anderen, dynamischer, levendiger, sneller, rythmischer, maar vooral beter, had ik besloten. & Op ‘t nr Giant kon ik dat ‘t best ten toon spreiden. De andere nrs waren eigenlijk niet meer interessant. Pim trouwens ook niet.
Alle andere mensen waren interessant, dat wel. Ik wilde met zoveel mogelijk mensen in kontakt raken. Ondergedompeld worden in de aanwezigheid van andere interessante mensen.
Dus nam ik geen aansteker mee. Of ik had plots geen vloei meer. Kon ik mensen aanspreken voor dit soort rook-attributen. & Met ze in kontakt treden. Ook al was ‘t slechts gedurende ‘t verzoek om een vuurtje, of een vloeitje.

Aan ‘t eind van de avond was ik volledig in de ban van 2 jonge meisjes. 18-19 Jaar moeten ze zijn geweest. Jonger dan ik. Veel te jong, zo leek ‘t. Maar ik vond ze zo heerlijk onschuldig er nog uitzien.
‘Ze wonen vast nog niet in Amsterdam,’ zei ik tegen Pim. ‘Kijk, hoe ze bewegen, hoe ze een sigaret roken. Kijk, hoe ze in kontakt komen met die stoere macho (ook binnen de new wave-scene had je macho’s, kwam ik achter), & zich naar de mond laten praten. Kijk, zijn ze niet betoverend. Zo jong, zo onbedorven. Ze hebben nog kleren aan die niet binnen de new wave hoort, maar ‘t staat ze zo verschrikkelijk leuk. Bijna onbeholpen. Kijk, hoe ze over straat naar huis lopen, achter die stoere macho aan. Zouden ze een vuurtje hebben?’

Ze hadden geen vuurtje. & Pim vond ‘t tijd om door te lopen richting koude krappe zolderkamer.

Ik had m’n dansje al gehad in Zijperspace.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *