Holle vaten klinken Ton

Bovenstaande zinsnede was regelmatig te lezen op de muren van de heren-wc op de begane grond.
Je weet dat je er mee te maken krijgt als je in de horeca werkt. Bij de ene klant ben je ongemeen populair, bij de ander kan je nooit ook maar iets goed doen.
& Ondanks die kennis trok ik ‘t me toch aan. Ik wist bij wie ‘t vandaan kwam, hoewel we ‘m nooit konden snappen op ‘t hanteren van de stift. & Juist omdat ik wist wie de dader elke keer was, wist ik ook dat ik ‘t gewoon over me heen moest laten gaan.
Maar ‘t had iets van een campagne. Als de schoonmaakster de muren weer ‘ns had geboend, stond ‘t er enkele dagen later weer.

Totdat m’n collega met Frank een praatje maakte.
‘Frank, we weten allemaal dat jij ‘t elke keer schrijft.’
Hij ontkende ‘t.
‘Je moet ‘ns ophouden met dat kinderachtige gedoe,’ zei Fret er achteraan.
Frank ontkende ‘t nog een keer.
Vanaf toen hoefde de schoonmaakster de muur van de heren-wc echter niet meer te schrobben met een ruwe borstel.

We hebben sinds kort een nieuw wc-blok. Nieuwe wc’s, nieuwe pisbak, nieuwe lokatie binnen ‘t gebouw, nieuwe deuren, niewe tegels. Alleen nog niet helemaal afgewerkt. Alles moet nog een 2e laagje verf krijgen. Maar de bouwvakkers zijn nu ff met iets anders bezig.

Tijdens m’n vakantie zijn alle nieuwe deuren beschreven.

We love Ton (zien we je zondag?)

Ton is the best

I love Ton, afz Jojanneke & Jasmijn

Dat mag nog wel een tijdje blijven staan, heb ik besloten. Weer ‘ns wat anders. Van mij hoeven de heren verbouwers nog niet aan ‘t xtra likje verf te beginnen. Ik vind ‘t eigenlijk een aanwinst voor de brouwerij. Misschien kan ik voorstellen dat ‘t zo blijft.

De laatste tijd krijg ik regelmatig van dames te horen:
‘Heb je gezien wat er op de dames-wc staat?’
‘Ja, mooi hè. Maar dan heb je nog niet gezien wat er op de deur van de heren staat geschreven.’
Waarna ze bij de volgende plaspauze de heren stiekem proberen te bezoeken.

Gister vroeg Annette aan mij:
‘Wat heb je met die vrouwen gedaan dat ze zulke dingen op de deuren van de wc schrijven?’
Ik keek haar ff aan. Rustig, gecontroleerd. Ik had de situatie in handen, zo liet ik door m’n gezichtsuitdrukking doorschemeren, maar liet met een vage glimlach ook merken dat ik ervan genoot.
Ik ademde ff wat dieper dan normaal.
‘Annette, als je dat zou weten,’ zei ik langzaam, ‘dan zou je zelf ook mijn naam op de wc-deur gaan schrijven.’

‘t Was een tijdje stil in Zijperspace.