Ik pas me gemakkelijk aan de gewoontes van een land aan. Vooral als er drank met zo’n gewoonte is gemoeid. ‘t Betekent in de praktijk dat ik mezelf toesta bij openingstijd van een pub aan te komen waaien voor ‘t lessen van de dorst. Ik beschouw dat zelfs als een zeer belangrijke gebeurtenis indien ik reeds met volle bepakking 10 km over enkele heuvels heb afgelegd. ‘t Moment dat de noodzakelijkheid van ‘t vroegtijdig ledigen van een pint volledig tot me doordringt.

Ik was nogeneens de 1e die de ‘garden’ van de pub betrad om in de koelte van schaduw & lichte bries 550 ml real ale te nuttigen. Daar zat reeds een man op leeftijd tussen de glazen die verspreid over de tafels stonden, als herinnering aan de drukte van de avond ervoor. Z’n hond kwam me enthousiast vermoeid begroeten. & Liet zich meteen weer neervallen. Geveld door de hitte tijdens de wandeling, vertelde meneer.
Hij hield van wandelen, vertelde hij verder. Hij kende de hele buurt op z’n duimpje; elk wandelpad had-ie wel betreden.
Hij woonde dan ook in een prachtige omgeving om te wandelen, vond ik. Was-ie met me eens. Had ik de Seven sisters ook bewandeld?
Ja, maar volgens mij zijn ‘t er meer dan 7. Hij was er gister langs gevaren. Over 10 km hadden ze 5 uur gedaan.
Ha, dat klopt wel, zei ik, want er voer een boot met 2 zeilen (‘that’s all I know about sailing boats, that they can have more than just one sail,’ voegde ik er aan toe) gelijk op met mijn vorderingen te voet.

In de zomer wandelde hij in de buurt van Seaport, de plaats waar-ie woonde; als ‘t kouder werd ging-ie verder weg. ‘t Liefst zo ver mogelijk, om andere culturen te leren kennen. Hij was afgelopen herfst in Peru geweest, vorig jaar China. Overal ter wereld vond-ie ‘t prachtig om te wandelen.
Mijn vader ging ook wandelen toen-ie gepensioneerd was, vertelde ik ‘m. Hij heeft de pelgrimage naar Santiago de Compostella afgelegd. Nu gaat ‘t echter niet meer.
Hij kan niet meer wandelen?
‘t Wordt belemmerd door de ziekte van Parkinson.
God, hijzelf bofte maar, zei hij, hij wandelde nu alweer 10 jaar. Vanaf z’n pensionering. Elke dag zo’n beetje. Ik zou ook moeten proberen ver weg te komen. Je staat verbaasd wat je allemaal tegenkomt.
Ik ben bang dat mij dat niet lukt, zei ik.
Hoezo?
Ach, ik krijg na 2 weken al last van heimwee.
Oh, dan blijf je toch dicht bij huis. Dicht bij huis zijn er vaak ook genoeg dingen te zien. Als je maar ‘t eenvoudige waardeert.

We leegden onze pints & liepen ieder zijns weegs.

Zijperspace is niet ver van hier, besefte ik.