Ik keek opzij, want zag de schaduw van een rat over de stoel naast me schieten. Precies op de plek waar ik mijn sloffen leg sinds ik een muis in de rechter vond.
Dus als ik een schaduw zie flitsen betekent dat onrust. & Wantrouwen. Richting de dingen, de dingen die er niet zijn.

Oja, had ik nog niet verteld: er was niets. Geen rat, geen muis. Wel achterdocht, maar die flitst niet zo heftig.
Ik kijk nu nog af & toe, richting voorval waarbij dus niets gebeurde, naar diezelfde stoel, tot voor kort volgepropt met tijdschriften die ik geen plek kon geven omdat ik ‘t systeem achter ‘t plek geven nog niet had weten op te lossen, maar kan niets meer herkennen als een muis, een rat, of een flitsende schaduw.
Ik begin me ook ondertussen af te vragen wat ik met dat laatste bedoel.

Evengoed is er dus niets geweest. Er moet een totale afwezigheid van schaduwflits & al ‘t andere imaginaire geweest zijn, maar blijkbaar wilde ik dat ‘t er wel was. Een soortement alarmscenario doorlopen om te kijken hoe ik reageer als ‘t wel plotseling ‘happens’.

Sorry voor dat engels taalgebruik in de laatste zin. ‘t Kwam me op dat moment even wat beter uit. ‘Gebeurt’ dekte wat mij betreft de lading niet. & ‘Happens’, op z’n NL uitgesproken, als in ‘ik neem een hap’ -pens, dat dan weer net wel. Als een verbeelding dat die rat, de schaduw van de rat, die nog flitste bovendien, hier gewoon aanwezig was geweest (& desnoods ook tegelijk een ‘hap’ neemt, met z’n dikke ‘pens; waarvan weet ik echter nog niet, dat plaatje ontbreekt nog, is misschien ook te ver gezocht, maar ja, zo gaan die dingen, hoofdwijs).

Ja, ‘t is ingewikkeld, maar die gedachten gingen op een sneltreinvaartje, op een tempo van de Transsiberië Expres van beginstation tot eindpunt binnen 1 dag, door mijn hoofd. Tsjoektsjoek was een oud concept inmiddels.
& Daar moest ik bij oppassen, bij die gedachteassociatie, want taferelen van tsjoektsjoektreinovervallen in ‘t Wilde Westen kwamen in overtal m’n gedachten overnemen, terwijl ik me eigenlijk toch echt heel erg druk maakte over een rat die er niet was & al helemaal niet zou passen in m’n rechter slof waarin ik vorige week een muis aan ‘t vermorzelen was zonder voorbedachte rade.

Die stoel is dus leeg. Ik ben bijna geneigd om een foto te nemen van de spaarzame blaadjes die zogenaamd geduldig uitkijken naar mijn volgende opruimvlaag.
Ik zou er maar niet op rekenen, spaarzame blaadjes, u wacht maar tot de volgende maaltijd van papierliefhebbend ongedierte die jaloers zijn op de inmiddels overleden muis.

Hm, ik was dus bezig met mezelf overtuigen dat flitsende schaduwen van ratten dan wel muizen niet voorkomen in Zijperspace, meen ik me te herinneren…