Ik heb ‘m nu iets meer dan 5 maanden & nog heb ik ‘De ontdekking van de hemel’ niet uit. Hoewel ‘t zeker niet zo is dat ik ‘m een keer opzij heb gelegd om ‘m niet meer op te pakken. Bijna elke dag heb ik er wel een stukje uit gelezen, maar vaak niet meer dan 2 blz. Ik moet eigenlijk mezelf een schouderklopje geven dat ik ondanks die omstandigheid er toch mee door ben blijven gaan.
Nu, na afgelopen week alleen maar thuis te hebben gezeten & veel tiijd te hebben gehad (maar lang niet altijd de puf), lijkt de verslaving te hebben toegeslagen. Misschien dat ‘t ook komt doordat ‘t eind in zicht is: nog minder dan 140 blz van de 901. Dat lijkt een peuleschilletje. & Bovendien wordt daardoor de verwachting van ‘t einde nog hooggespannender.
Ik sta dus op ‘t punt ‘t boek ter hand te nemen & zo snel mogelijk uit te lezen. ‘t Zal me vanavond niet lukken, daarvoor is ‘t vaak te diepgravend & heb ik bij tijd & wijle uit andere boeken wat xtra info nodig of word ik genoodzaakt terug te bladeren. ‘t Feit blijft echter staan dat ‘t boek me te pakken heeft & ik er, weliswaar nog slechts kortstondig, verslaafd aan ben.
Dat blijft een heerlijk gevoel veroorzaken in Zijperspace.