Boekenman loopt door de regen voorbij. Hij werpt een snelle blik naar binnen, ziet me op ‘t laatste moment de trap afdalen & komt dan toch ff commentaar leveren.
Nou ja, commentaar. Hij deelt in ‘t voorbijgaan altijd ff iets mee, vaak in de vorm van commentaar, maar dat hoef je niet zo op te vatten. ‘t Kan alle kanten op met ‘m.
Tijdens z’n monologen, een enkele keer geïnterrumpeerd door mijn uitleg van zijn woorden, kan hij kwaad worden, vrolijk gaan lachen, teleurgesteld raken over zoveel onbegrip, maar buiten dat is de uitkomst altijd verrassend.

‘Dit is weer om te drinken, maar dan lekker binnen,’ deelt Boekenman mee, terwijl-ie naderbij komt.
‘Nou, ik heb anders nogeneens zoveel trek,’ reageer ik.
‘Als ik geld had, wat ik zo af & toe best wel heb, maar daar moet ik hard voor werken, dan wist ik ‘t wel.’
‘Dan zou je jezelf een huis kopen?’
Boekenman kijkt me sip aan. Dat kan ik toch niet gezegd hebben?
‘Je weet toch wel dat ik al 14 jaar in Oost woon?’ vraagt-ie me van onder z’n wenkbrauwen.
‘Onee, dat wist ik niet.’
‘Je moet weten dat ik 5 jaar geleden helemaal geen gas, geen stroom, geen licht had. Maar ik ga er nu bijv aan werken dat ik straks een koud biertje uit de ijskast kan halen.’
Hij kijkt naar me. Z’n hoofd laat-ie licht achterover hellen. Van: moet je maar naar me kijken, of je ‘t gelooft of niet, ik ga ‘t doen.
‘Ik ben jullie allemaal te slim af,’ zegt Boekenman na deze korte stilte.
‘Hoe doe je dat?’ vraag ik.
‘Terwijl jullie hard werken om bier te verkopen drink ik thuis lekker op m’n gemak een biertje.’

Boekenman laat een lach horen. Een korte kordate lach. Voldaan mij afgetroefd te hebben loopt-ie richting deur. Hij pakt buiten z’n spullen, z’n handelswaar weer op. & Gaat verder.
‘Dan zal ik xtra hard werken,’ roep ik ‘m nog net na.

Iedereen een ijskast in Zijperspace.