Of ik er een vlinder in zie, zou men mij kunnen vragen, waarop ik m’n mond gesloten zal houden, peinzend of ‘t mogelijk is een puzzel van 1000 stukjes in 1 keer te voleindigen door steeds een willekeurig deeltje te pakken & die aan de voorgaande te leggen, op ‘t gevoel, geen bekommernis noch doelgerichtheid, waarop aan ‘t eind van 1000 ‘t plaatje klopt, dat dat dan evolutie heet & dit er van gekomen is.

Toch is ‘t een vlinder die uit onmetelijke toevalligheid terechtgekomen is in Zijperspace.
(Foto [in betere kwaliteit, want rottig kopiëren als je je eigen foto’s ergens anders wil plaatsen & ‘t je onmogelijk wordt gemaakt door FB] & tekst eerder geplaatst op Instagram)