Je doet die stap, komt terecht, zonder dat je kan zeggen dat je er nog bent & waar je ook je ogen legt, ‘t schijnt wit, want zo hadden ze gezegd, geschreven, in beelden gevat, waarop een diepbruine stem (‘t blijkt toch weer een man te zijn, terwijl een vrouw toch lekkerder droomt, een zaliger vervulling heeft), maar blijkt ‘t niet menselijk, slechts een per ongelukke gevleugelde die als Europa voor een kutrol is uitgezocht.

Niet die Europa waar Zijperspace ooit ontstaan is.
(Foto [in betere kwaliteit, want rottig kopiëren als je je eigen foto’s ergens anders wil plaatsen & ‘t je onmogelijk wordt gemaakt door FB] & tekst eerder geplaatst op Instagram)