intiembuum

Hoi Nienke,

Zo intiem vind ik dat nou ook weer niet, zo’n onderbroek van Panos. Tenslotte dragen de meeste mensen een dergelijk iets ter hoogte van de heupen. ‘t Feit dat ik ‘t moet oprapen & door de brievenbus zal moeten proppen vind ik daarentegen wel een bepaalde mate van intimiteit behelzen. Waarmee ik bedoel: de handeling maakt iets intiem, niet het artikel zelf.
& Bovendien, zoals je zegt: het ding is schoongewassen. Hetgeen me logisch lijkt, anders zou het object geen reden hebben zonder vulling buiten aanwezig te zijn, enkele uitzonderlijke omstandigheden waarvan ik natuurlijk geen weet wil hebben daargelaten.

Hoewel ik je mailtje bij thuiskomst reeds had opgemerkt, ben ik vanochtend pas tot actie overgegaan. In zoverre men dat actie kan noemen. ‘t Enige wat ik nl gedaan heb is een blik naar buiten werpen, constateren dat ‘t inderdaad op m’n platje lag, zoals ik ‘t groepje tegels die de afscheiding tussen huis & tuin bepalen gemakshalve maar noem. Gelukkig niet tussen ‘t welig groen, zoals jij me meldde, want dan had ik net zo’n zoektocht moeten ondernemen als dat met de pepermolen van 2-hoog ‘t geval was. Onderbroeken geeft iets dergelijks toch een andere dimensie, hoewel ik blijf weigeren dit te gaan benoemen als zijnde intiem zolang ik in m’n hoofd heb zitten dat ‘t werkelijk schoongewassen is. De uitspraken van je buuv moet je immers serieus nemen, want anders kan je niemand meer vertrouwen in deze wereld, is ‘t niet?
& Om nog even door te gaan op de acties die ik deze morgen al heb mogen ondernemen: ik heb de onderbroek opgeraapt & over de leuning van een stoel gedrapeerd.

Moet ik er echter wel bij opmerken dat het buiten de regen die ons schijnbaar onophoudelijk deze zomermaand moet op vrolijken, ‘t tevens heeft moeten lijden van beestjes die deze natte omstandigheden wel zeer weten te waarderen, en dat ‘t daardoor een slijmerig streepje over de achterzijde heeft gekregen. Tenminste, ik ga er gemakshalve van uit dat ‘t daardoor is gekomen. Zoals ik al zei: sommige uitzonderlijke omstandigheden kan men maar beter niet van op de hoogte zijn.

Nu ben ik niet zo gek van dit soort dieren, ik pleeg doorgaans naar de zoutpot te grijpen zogauw mij een dergelijk exemplaar onder ogen komt, waardoor ze als sneeuw voor de zon lijken weg te smelten, maar het kwaad was al geschied. Dit zit mij dwars. Want bij die handeling van ‘t overhandigen van ‘t kleinood middels ‘t proppen door de brievenbus (voor zoiets pietluttigs, pleeg ik te denken, ga je niet aanbellen, zeker niet op een zaterdagochtend waarop ik altijd te laat opsta & altijd te laat ‘t huis verlaat om me altijd nog maar net op tijd op m’n werk te melden), zal ik toch met m’n vingers in aanraking kunnen komen met die slijmerige sporen van de slak.
Als er dan iets intiem is waar ik geen weet van wil hebben dan is ‘t eigenlijk dat wel.

Maar goed, hoewel een degelijk gesprek er zelden in zit, hooguit in die deuropening, maar dan moet ‘t maar net zo zijn dat geen van beiden er haast in moet leggen, weet je uit de nodige conversaties die we evengoed hebben mogen voeren inmiddels wel dat ik een buurman ben die immer klaar staat & bereidwillig is ‘t uiterste te doen tbv ‘t welbevinden van z’n medebewoners van dit pand. & Met alle liefde zal ik de onderbroek van Panos dus nog een extra zetje geven, zodat-ie zacht zal landen op de vloer waar ‘t zich vast net even wat meer thuis zal voelen.

Groeten,

Buum, die geniet van ‘t uitzicht van verticaal voorbijtrekkende objecten in Zijperspace.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *