Aangezien ik ’t risico niet aandurf verschrikkelijke vragen gesteld te krijgen (iets wat ik meermaals voorbij heb zien gaan de afgelopen tijd in Weblogland), aangezien ik vrees geen antwoord te weten op onnozele onschuldige onbekommerde of juist onbedoeld overdonderende vraagstukken mij voorgelegd door iemand mij merendeels onbekend, alsook gezien ’t feit dat ik zoiets gewoon niet uit handen durf te geven, mede gezien de overweging dat ik slechts een enkele keer elders een poging heb kunnen waarnemen (zeker deels dank zij de vragensteller) waar ’t genre van ‘t antwoorden boven zichzelf uitsteeg; dit alles beschouwend, zie ik mij gedwongen ’t heft in eigen handen te nemen.
’t Risico is te groot.
Ik wil ’t m’n moeder niet aandoen.
Ik weet niet te kiezen.
Ik heb geen vertrouwen.
’t Is zo leuk om ’t zelf te doen.
Ik heb ’t gevoel anders gemeten te worden in een keurslijf.
Daar wil ik aan ontsnappen.
Dat pas ik niet.
Denk ik van mezelf.
Ik wil slechts verantwoording tegenover mijzelf af leggen.
& Tegenover de lezer die daarop reageert.
Maar dat kan ik wel aan.
Want reageren doen ze toch slechts zelden bij mij.
& Slechts een enkeling die mij leest.
Dat idee is er niet uit te rammen.
Maar dít geeft mij plezier.
Hoewel een veel groter risico.
Ik wil wel een keertje op dat smalle randje langs de afgrond te balanceren.
Mijn geluk beproeven.
Van mezelf kond doen.
Zoals nimmer eerder.
Vandaar: de komende dagen, heden ten dage inbegrepen, alsook de dag van ‘t 2-jarig bestaan, vragen die mij vaak worden gesteld, vragen die mij nooit worden gesteld, vragen die mij gesteld hadden moeten worden, & vragen waar ik gewoonlijk, maar soms ook niet, een adequaat afdoend antwoord op kan geven, maar welk feit in dit kader absoluut niet ter zake doet, aangezien ik er toch mee ga doen wat ik er mee wil doen: er een eigen interpretatie aan geven, de vraag een eigen leven laten leiden, ’t antwoord ergens tussen leven, onzin & alledag laten zweven, ’t niets verklaard laten worden; ’t niets op de smalle cm², de smalheid die zich slechts in Zijperspace doet gelden, dit uitvergroten tot ongekende proporties, benauwend, beklemmend, prangend, edoch niet verstikkend, eerder bevrijdend; om kort te gaan: u zult ’t wel merken.
Samenvattend: 5 vragen, 5 antwoorden. Niemand die er ook maar iets aan kan doen om dat tegen te houden.
Er heerst een bevrijdende alleenheerschappij in Zijperspace.