We liepen tijdens koninginnedag door ’t Vondelpark. Schuifelend. Zoals dat hoorde. Je mocht de kinderen niet ondersteboven lopen. Langzaam achter haar zus & zwager aan. Die had ik diezelfde dag leren kennen. Zus die helemaal niet leek. Veel langer. Zwart ipv blond haar. Scherpe opmerkingen. Maar wel dezelfde jankstem. Waarin een traan verborgen zat in elke zin. Tussen 2 woorden in een kraak.
We probeerden van ze af te komen. Jenny was niet op haar zus gesteld. & Ik had al snel een hekel aan de zwager. We konden elkaar later nog een keer tegenkomen, stelden we voor. Kon ieder vinden wat-ie zocht.
Waarna ik Pieter tegenkwam. & Remco. Van de middelbare school. Jaren niet gezien. Hoe gaat ’t ermee, hoe gaat ’t ermee, leuk, goed, grapje, lachen. Biertje?
Maar Jenny wilde doorlopen. Dus liep ik door. Jenny naast me.
Waarom ik nou perse met hun wilde praten? Of zij niet genoeg was? Wat had ze gedaan dat ik niet bij haar wilde blijven?

Terwijl ik met haar vree liet zij haar shirt aan. Die haalde ze tevoorschijn uit de doucheruimte, aangetrokken als ze de kamer weer betrad. Als ik m’n tong gebruikte, had ik kans dat-ie er afgebeten werd. Zij lag onder. Altijd onder. Ik kon niet op m’n zij gaan liggen, zeker niet op m’n rug. Alleen als ’t tijd was om daadwerkelijk te gaan slapen. ’t Licht was altijd uit. Ik mocht haar wangen niet aanraken. Zij had een traan in haar stem. Een kraak tussen 2 woorden in.

Waar was ik geweest?
Gewoon, bij Stella.
Waarom wist ze dat niet?
Omdat ik gewoon met Stella was meegegaan. Na college. Biertje drinken.
Maar zij kon toch ook mee?
Nee, want zij moest werken.
Ik kon toch niet zomaar zonder haar naar Stella?
Jawel, want dat deed ik al jaren. & ’t Was slechts voor een biertje. Misschien kon ze me ook knippen. Dat had ze ook gedaan.
Helemaal belachelijk. Waarom?
Gewoon. Zo was ik ’t gewend. Normaal.
Is niet normaal.
Wel.
Tranen. Niet alleen in stem.

Ik maakte ’t uit. Door te vluchten. Ik haalde de stekker er uit. Want de telefoon bleef overgaan. Achter elkaar door. De hele nacht. Ik wilde niet meer.
Ik durfde niet meer naar college. Want Jenny zou op ’t instituut kunnen zijn. Ik durfde niet meer de kroeg in. Want Jenny zou me achtervolgen.
Ik ging naar Stella. Ik wilde niet thuis zijn. Straks stond ze voor m’n deur. Ik had al 1 nacht geluid buiten gehoord. Geen geluid klonk in m’n huis. Al ’t geluid kwam van buiten. Ik hield m’n adem in. Maar durfde niet door ’t gordijn te gluren om te zien wie er bij de deur stond.
Ik zat bij Stella op de keukenstoel. Stella stond in de deuropening.
‘Ton, je bent gek.’
‘Nee, zij is gek. & Straks word ik ’t ook.’
De telefoon ging.
‘Ik ben er niet. Vertel alsjeblieft dat ik er niet ben.’
Ik was al gek. Trillend liep ik door de keuken van 3 bij 2. Rondjes, zo groot mogelijke rondjes. Terwijl in de huiskamer Stella beweerde dat ze toch echt niet wist waar Ton zou uithangen. Ze had me al een paar dagen niet gezien.

Ik keek voor me uit. Ver voor me uit. Als ik de Nieuwe Doelenstraat inreed. Ik wilde weten wat me te wachten stond. Ik keerde om als ik Jenny op de stoep zag zitten.
Ik keek schielijk naar buiten als ik ’t instituut wilde verlaten. Bij aanschouwing van Jenny vluchtte ik via de geheime zij-ingang naar buiten.
Maar uiteindelijk heb ik bij haar thuis moeten vertellen dat ’t echt niet meer ging. Nee, echt niet. Dat ’t niet nog een keer zou werken. Dat ik heus wel van haar hield, maar niet op de manier zoals zij wilde.
Er zaten kraken in haar stem. Ze vertelde slechts ½e zinnen.

Jaren later kwam ik haar tegen in de Pijp. Ze woonde daar. Ze liep met boodschappentassen in haar handen. Ik herkende haar. Maar keek recht vooruit. Ik wilde niet weer wakker worden in dezelfde nachtmerrie. Zij keek me aan. Vernietigend. In een ooghoek zag ik haar voorbij lopen. Terwijl m’n fiets haast had. ’t Was in de straat waar ik vroeger gewoond had. Of net om de hoek. Daar waar ik haar de hele nacht voor de deur had horen staan. De telefoon die niet ging, omdat de stekker er niet inzat. De deurbel die ’t niet deed. Een stem die huilde.

De stilte ging door merg & been in Zijperspace.