De 1e keer dat ik m’n huidige vaste kapperszaak bezocht, werd ik door een donkere marokkaanse jongen geholpen. Razendsnel was-ie. De hele tijd klonk ‘t geluid van de schaar, als een mitrailleur ging ‘t tekeer. Elke keer pakte hij een stukje haar beet & verwijderde de uitsteeksels. ‘t Ene plukje was nog niet terug op m’n hoofd terecht gekomen of hij was al met de volgende pluk bezig. Alles met de gewone kappersschaar. Geen schaartje om ‘t haar uit te dunnen, geen mesje om haar weg te snijden, geen tondeuse. In een poep & een zucht was ik gekortwiekt. ‘t Interesseerde me niet hoe ‘t zat op dat moment (‘t zat perfekt); ik was vooral tevreden over de snelheid waarmee hij ‘t karwei had gefikst.
Ik hou er niet van. ‘t Liefst heb ik dat ze van m’n hoofd afblijven. Daarnaast moeten ze er voor zorgen dat ik zo min mogelijk jeuk van prikkende haartjes in m’n t-shirt overhoud. Dan blijf ik terugkomen.
Maar ‘t meest vervelende vind ik dat ik in een vreemde omgeving zit. Ik liet me jarenlang door vriendinnen knippen. Stella heeft dat ‘t langst volgehouden. Niet altijd even goed, 1 keer heeft ze me zelfs in m’n oor geknipt, ‘t bloed stroomde er uit. Maar ‘t was in een vertrouwde omgeving. Ik voelde me op m’n gemak. Na afloop nog ff een biertje drinken met z’n 2-en. ‘Ga maar ff douchen als je last van de haartjes hebt,’ zei ze altijd nog. Veegde zij in de tussentijd de vloer bij, ook al had ik gezegd dat ik dat wel zou doen.
De man die me tegenwoordig onder handen neemt, gaat steeds beter nederlands praten, maar zelfs dat vind ik niet belangrijk. Als ‘t een beetje kapper is, ziet-ie vanzelf wel waar er wat af moet, wil ‘t uiteindelijk op ‘t vorige resultaat lijken. Van mij hoeft er ook niet gepraat te worden.. Al veel te vaak bij de kapper de politiek, ‘t weer, m’n werk & m’n vakantie zitten bespreken. Vermoeiende gesprekken vind ik dat; er moet veel te veel uitgelegd worden, wil de kapper ‘t verhaal een beetje begrijpen.
Ik weet dat deze man er elke keer is. Hij is er altijd voor de mannen, de dames lijken elke keer een andere kapster te hebben. Die spreken over ‘t algemeen nog slechter nederlands. Zo slecht dat ik van te voren denk: ojee, die krijgt vast niet wat ze probeert aan te duiden. Maar ook vandaag zei ‘t meisje dat gelijk met mij werd geknipt na afloop, dat ‘t resultaat precies was wat ze bedoelde.
De 1e kapper in m’n leven was meneer Davids. Vreselijke vent, maar dat besefte ik later pas. Hij bleef maar praten & koffie drinken. Hij praatte met m’n moeder, of, als m’n vader er was, met hem. Tegen ons zei hij hooguit hoe we ons hoofd moesten houden. Als hij met de tondeuse aan de gang ging, drukte hij ‘m keihard tegen m’n schedel. De tondeuse was zijn favoriete instrument. Vooral achter m’n oor kon de tondeuse een warme trilling geven, die m’n hele lichaam doorging. Bij dat gevoel kon ik me voorstellen dat mensen de gang naar de kapper met blijdschap tegemoet zagen, maar da’s ook alles.
Nee, kappers zouden eigenlijk van je af moeten blijven. & Dat zoveel mogelijk met de mond dicht. De kapper die ik nu heb, komt daar ‘t dichtst bij in de buurt.
Na een kwartier kon ik terug naar Zijperspace.