‘Heb je ‘t gehoord?’ vroeg ik aan m’n collega.
‘Wat gehoord?’ reageerde hij.
‘Nou, dat van daarnet, bij de kassa.’
Niks gehoord dus.

Een man komt binnen. Duidelijk onder de drugs. Zoekende ogen. Z’n ogen weten zelfs niet waar ze moeten zoeken. Draaien rond. Zo onopvallend mogelijk, want ‘t is de bedoeling dat ik ‘t niet merk. Daarom vraagt-ie maar aan mij of-ie een blikje uit de koelkast mag.
‘Tuurlijk. Pak maar,’ zeg ik, ‘ik kan er niet bij, want de deur gaat aan die kant open.’
We lopen naar de kassa. Onderweg zie ik door ‘t raam dat iemand op ‘m staat te wachten.
Hij wil met € 20,- betalen.
‘Sorry. Dat kan ik niet wisselen. Dan moet je naar de Albert Heijn gaan. Ik heb niet genoeg wisselgeld. Dan zet ik je blikje wel hier neer totdat je terugkomt.’

Een minuut later komt de man binnen die daarnet nog buiten stond te wachten. Loopt direkt naar de koelkast om ‘tzelfde blikje weer er uit te halen. Haalt ‘tzelfde briefje van 20 tevoorschijn.
‘Je vriend was hier daarnet ook al om dat briefje te proberen te wisselen,’ zeg ik, ‘maar ik heb geen zin om de hele tijd voor jullie pillenhandel te gaan wisselen.’
‘Ik wil alleen maar een blikje bier.’
‘& Dat wil je betalen met de € 20,- van de jongen die daarnet bij me binnen was. Ik ben hier niet voor pillen. Ik probeer bier te verkopen.’
‘Ah, toe,’ smeekt-ie.
‘Nee. & Nou moet je weggaan. Geef mij dat blikje.’ Ik pak ‘t gelijk uit z’n handen. ‘& Wegwezen. Ik heb geen zin in je. Ik heb andere klanten waar ik aandacht aan moet besteden.’
‘Ik heb niks gedaan. Je kan m’n adem ruiken.’

Dat was info die ik nog niet eerder had gehad. Dat ‘t gebruik van pillen te ruiken was. Ik wilde ‘t ook niet weten. Ik heb ‘m een duw gegeven naar buiten.
De vrouw die eigenlijk aan de beurt was verzuchtte: ‘You just gotta know how to handle those people.’
‘I’m used to it,’ zei ik geruststellend, ‘I see people like them every day.’

‘Heb je deze nou gehoord?’ vroeg ik nogmaals aan m’n collega.
‘Wat bedoel je?’
‘Heb je niks gehoord? Ik had 10 klanten in de rij staan die ‘t allemaal hebben meegemaakt. & Jij hoort niks?’

Deze man komt luid ouwehoerend binnen. Duidelijk ook net een leuke deal voor de Albert Heijn gesloten. Hij praat al met klanten voordat-ie de deur heeft gepasseerd. Een ouwe bekende, denk ik, maar hij komt niet meer zo vaak. In de gaten houden, besluit ik, voordat ik ‘t weet ben ik iets kwijt.
‘Zo, wat hebben jullie te drinken?’ vraagt-ie aan jongens met indiaas bier. ‘Nou, dat zijn wel flessen naar mijn smaak,’ wijzend op de grootte.
‘& Wat gaat u drinken?’ vraagt-ie vervolgens aan de man die ik net aan ‘t helpen ben. Hij heeft onmiddellijk 1 van z’n flessen beet. & Dat net bij de man die vindt dat je flessen bier zo min mogelijk moet beroeren. & Met ‘t meest vernietigende hypochondrische karakter van al m’n vaste klanten.
‘Afblijven jij,’ & de man trekt de fles terug.
‘Nou meneer, ik kijk alleen maar naar uw flesjes.’
‘Je hebt met je klauwen van m’n spullen af te blijven.’
‘Meneer, u kan ook ff normaal tegen me doen.’
Maar hij reageert al niet meer. Tot grote frustratie van de vrolijke Albert Heijn-klant. De fles die hij eigenlijk voor consumptie bestemd had heeft-ie al te pakken om mee uit te halen. Dreigend kijkt hij naar de man die een kop boven ‘m uitsteekt. Hij wacht tot-ie nog wat gaat zeggen om uit te halen.
‘Wat nou normaal doen?’ roep ik naar ‘m. ‘Jij moet normaal doen.’
Ik reik met m’n hand naar de fles die hij klaar houdt om te gaan slaan. ‘Jij moet je niet bemoeien met mijn klanten. Hoe haal je ‘t in je hoofd om aan zijn flesjes te zitten? Geef die fles hier die je in je handen hebt.’
Terwijl hij ongemerkt de fles loslaat zegt-ie: ‘Ik deed toch normaal? Ik wilde alleen maar kijken wat voor fles ‘t was die daar stond.’
‘Je moet van andermans flessen afblijven. & Als je dat niet kan dan kom je hier nooit meer.’
‘Ik wist nogeneens dat ‘t zijn fles was.’
‘Niks mee te maken. Je blijft voortaan overal vanaf. Nou wil ik meteen € 1,- voor die fles van je & dan ga je weg.’
‘Maar die meneer deed raar. Ik wilde alleen maar een flesje bier kopen.’
‘Nee. Jij deed raar. Ik zag ‘t. Je hield die fles bijv heel raar vast. Als ik nog 1 keer zoiets van je zie dan kom je hier nooit meer. Begrepen? & Nu € 1,-!’

‘M’n xcuses,’ zeg ik tegen de man die wil dat z’n flesjes bier zo min mogelijk beroerd worden.
‘Niks aan de hand,’ zegt-ie.
Er is verdomme heel wat aan de hand, denk ik. & Dat stomme gedoe met ‘t niet bewegen van flesjes daar word ik ook niet goed van. Ook al geef je € 46,60 uit.
Maar ik ben al weer bezig met de rest van de rij. Hij loopt nog even sjachrijnig de winkel uit als dat-ie ‘t betreden heeft.

‘Hoe kan jij nou niks gemerkt hebben?’ vroeg ik m’n collega na afloop van ‘t werk nog eens.

Alles staat strak in Zijperspace.