Sven komt op een brommer aanrijden.
‘Doe die moter uit!’ roep ik ‘m toe, ‘We moeten rekening houden met de kluten.’
‘Oja, hahahaha,’ lacht hij, ‘maar ‘t ging vanzelf. Ik kwam hier aanrijden & toen deed de brommer opeens: brrrrrrrrrrrrrroeemmmmm, broembroembrrrrrrooeemmm. Hahahahaha, & toen was ik er plotseling.’ Z’n lach werkt ondertussen aanstekelijk, ik lach met ‘m mee, terwijl hij verder gaat: ‘Ik denk niet dat de vogels er zoveel last van gehad hebben hoor, behalve dan die ene op ‘t pad verderop. Maar ook die bleef rustig zitten nadat ik over ‘m heen gereden was.’
We lachen ons rot. Dat kan niet anders met Sven. Je raakt als vanzelf in dezelfde lachbui als hij.
Bulderend van ‘t lachen weet ik er nog net uit te brengen: ‘O nee, als die kluut niet opvliegt, geeft ‘t aan dat-ie geen last van je brommer heeft.’

De caravan is plots de gezelligste kroeg die er bestaat. We nemen alle misstanden in de wereld op de korrel. De vriendenclub van Sven pakken we erbij. We doen lekker mal over mijn studie. & Nemen Sven z’n eigenaardigheden ook nog ff onder de loep. We lachen ons de tranen in de ogen. Maar af & toe roepen we hard: ‘Hoor!’ We houden ons mond, wachtend op ‘t geluid dat de ander bedoelt. ‘Wat zijn de kluten stil.’

Hoewel we wel ietwat weinig drank hebben. Ach, wie heeft drank nodig om gezelligheid te kweken op de meest verlaten plek van Noord Holland?
Wij dus.
Want we hebben ‘t zo gezellig dat we ongemerkt alle blikjes bier, toch allebei 4 meegenomen, na 1½ uur al leeg hebben.
Misschien dat 1 van ons 2-en wat xtra bier moet gaan halen bij ‘t hotel verderop in Camperduin?
We gaan allebei. Want Sven is op de brommer & kan geen bagage meenemen & ik ben op de fiets & heb geen licht. Dan kan Sven gelijk me ietwat voortduwen, dan zijn we er wat sneller.

In Camperduin hebben ze geen bier om mee te nemen. We zullen naar Groet moeten. Of anders naar Schoorl, want daar heb je meer kans op een kroeg die open is rond dit tijdstip. ‘t Is een mooie lente-avond, dus beter de lange risicoloze tocht maken, dan veel te lang droog staan in een dorpje dat Groet heet.

Zullen we er dan meteen maar 1tje drinken? Sven stelt ‘t voor. Of misschien ik. Maar degeen die de vraag niet stelt is al onderweg bier te halen aan de bar voordat de vraag beëindigd is.

Sven wordt verliefd. Midden in de kroeg. Midden in Schoorl. Midden in onze dienst als klutenwakers. & Juist op ‘t meisje dat met haar vriendje ‘t 1-jarig bestaan van hun relatie viert. Zij overigens ook op Sven, maar dat mag haar vriendje dan weer niet weten. Ze bevestigt ‘t echter wel door een lollige tongzoen.

Vergeet ik erbij te vertellen dat wij 2-en de grappigste mensen in de kroeg zijn. Ook al staat ‘t helemaal vol. Iedereen lacht om onze doldwaze grappen. Om onze rare stemmetjes. Om onze grove beledigingen. Behalve dan ‘t vriendje van ‘t meisje waar Sven mee heeft gezoend.

‘t Vriendje vind dat wij niet op ‘t feestje bij z’n moeder thuis mogen komen. ‘t Feestje dat volgt na sluitingstijd van de kroeg. & Als z’n vriendin dat wel vindt, dan zal hij die gozer (‘Zo hé, Sven, sinds wanneer ben jij een gozer?’ vraag ik. ‘Oh, al een hele tijd, hoor. Toch zeker vanaf ‘t moment dat ik m’n tong in een Schoorl’s gat wist te duwen.’) wel ff een klap verkopen.

& Toch wil Sven. Sven is lichtelijk suïcidaal, vind ik. Ja, maar Sven is nu 1maal verliefd. Ja, maar Sven & Ton moeten ook nog op kluten waken. Ja, maar ‘t was toch een heel lief meisje. Ja, dat was wel waar, maar we moesten toch terug naar de caravan, voordat ‘t licht werd. Ja, maar als we nu heel ff gingen. Ja, maar dan kreeg Sven vast echt een tik op z’n bek. Ja, maar. Nee, man we zijn al hartstikke zat.
Ja, dat was waar.

Dus duwt Sven me terug naar de weide waar onze caravan voor de nacht staat gestationeerd. & Flikkeren we met z’n 2en ondersteboven zogauw we ‘t asfalt moeten verruilen voor een losse stenen ondergrond.

‘Ssst, ssst,’ sissen we naar elkaar, terwijl we lachend om onze kolderieke buiteling overeind kruipen, ‘de kluten.’

‘t Was een traumatische nacht voor de kluten in Zijperspace.