De kapster zei dat ze haar bril niet meegenomen had. Kon de baas ‘t misschien ff doen? Want zij kon ‘t niet zien zonder mogelijk schade aan te brengen, beweerde ze.
‘t Kapsel was geheel geknipt, gedroogd & vormgegeven, voorzoverre dat nodig was bij de kalende man. Hij wilde echter ook dat z’n neus- & oorharen werden geknipt. Daar had de kapster zichtbaar geen zin in. Stond blijkbaar niet in haar kontrakt.

Ik moet er zelf tegenwoordig ook aan geloven. De laatste keer stelde de kapper ‘t zelf voor. Of-ie m’n oren ff mee moest nemen? Ik keek in de spiegel naar m’n rechteroor. Toen zag ik ‘t pas. Grijze haartjes die er uit steken. Juist door de kleur vallen ze op. Mij in ieder geval wel, sindsdien.
Ik vond ‘t een sympathiek gebaar van de kapper. Vooral omdat ‘t voorval met de weigerende kapster me nog scherp in ‘t geheugen stond.

Dat hebben alle mannen als ze ouder worden, vertelde m’n moeder. Dat wist ik ook wel. Ik vond ‘t alleen vervelend dat ik aan ‘t ijdeltuiterige circus meedeed door ze te verwijderen. Noodzakelijk vond ik ‘t wel: ‘t deed me te veel denken aan oud-docenten & hoogleraren die iets viezigs hadden, dat versterkt werd door ‘t haar uit hun oren.
Ik gebruikte de laatste tijd ‘t schaartje waarmee ik bij baardgroei wilde haren inkort. Een klein puntig schaartje, scherp tot aan ‘t uiteinde. Ideaal voor korte haren. Maar niet bestand tegen de stugge haren blijkbaar, want na 1 jaar dienst begaf-ie ‘t vorige maand. De 2 helften vielen spontaan van elkaar. ‘t Schroefje dat als bevestiging van de 2 diende, was nergens meer te vinden. Te klein.

Nu zie ik m’n haren gestaag m’n oren uit groeien. Voorlopig ga ik niet naar de kapper, dat stel ik altijd zo lang mogelijk uit. Een schaartje moet ingekocht worden bij een drogisterij, maar dat bedenk ik me alleen als ik voor de spiegel de aanwas sta te bewonderen.
Ik ben binnenkort grijzer in m’n oren dan erboven.

Volledige vergrijzing laat nog op zich wachten in Zijperspace.