‘Ik vind ’t helemaal niet erg dat vrouwen tegenwoordig korte truitjes dragen.’
‘’t Lijkt mij alleen zo koud. Als ik mijn onderste t-shirt uit m’n broek trek, voel ik onmiddellijk de tocht richting ribbenkast trekken.’
‘Maar ’t vrouwelijk lichaam zal wel zo werken dat de buik & omgeving veel beter warm gehouden worden dan die van de man. Die regionen zijn voor een vrouw belangrijker dan voor een man.’
‘Ik heb ’t wel ‘ns zo proberen uit te leggen: een man heeft z’n handen & voeten nodig, die heeft-ie nodig voor tijdens de jacht. Een vrouw haar buik. Zij hoefde in de oertijd niet te jagen. Alleen de kinderen te baren & te verzorgen. Daarom hebben vrouwen altijd koude voeten & handen als je met ze in bed stapt, & een man niet. Alle warmte wordt bij de vrouw richting middenstuk gedirigeerd.’
‘In bed ben je als man altijd 1st een kwartier bezig de uiteinden van ’t vrouwelijk lichaam op de juiste temperatuur te krijgen.’
‘Vind ik op zich ook best lekker: heb je ’t bed al opgewarmd met je eigen lichaamstemperatuur, komt eindelijk de vrouw, moest nog even alle make-up verwijderen, & legt ze vervolgens haar handen onder je warme oksels, haar ijskoude voeten wrijven langs die van jou. Je bent dan in dienst genomen als een soortement warmteregelaar. Daar wil ik best voor tekenen, hoor, de rest van m’n leven.’
‘Gratis seks als beloning.’
‘Maar niet elke nacht, hè. Dan putten ze je uit. Je moet af & toe ook vrije tijd hebben.’
‘Over die korte truitjes: ik moet me wel af & toe inhouden om niet te kijken, hè.’
‘Dat was toch de bedoeling, dat je keek.’
‘Ja, maar dat mag je niet laten merken, toch?’
‘Weet ik niet.’
‘Nee, want als je open & bloot naar een vrouw kijkt die een push-up-bh draagt, nemen ze je dat ook niet in dank af. Dan kan je wel zeggen dat je ’t concept van ’t opliften van kleine borsten aan ’t bestuderen bent, maar dan ben je nog verder van huis. Zeg nooit uit jezelf tegen een vrouw dat ze kleine borsten heeft. Daar moet ze zelf over beginnen. Dan kan jij alsnog zeggen dat ’t allemaal best wel meevalt. Werkt geheid.’
‘Daar wilde ik ’t niet over hebben.’
‘Oja, ik dwaal af. Sorry, als ik ’t over vrouwen heb, zie ik vooral borsten voor me.’
‘Nee, die truitjes, volgens mij willen ze juist dat je aandacht hebt voor ’t kieren van de huid. Ze beschouwen ’t zelf als iets heel onschuldigs. Van: kijk ‘ns, ik heb een navel. Moet je toch toegeven: niets zo vertederend als een navel.’
‘Hangt ervan af wie er bij de bevalling is geweest. De navel is de handtekening van de verloskundige, wordt er altijd gezegd.’
‘& Dan lopen ze zo rond van, wie durft er z’n vinger in m’n navel te steken? Alsof ze nog steeds doktertje in de fietsenhokken van de lagere school aan ’t spelen zijn.’
‘Van dokter Paard, je weet nog wel: van de Fabeltjeskrant, mocht je nooit in de navel poeren. Kan jij je dat nog herinneren?’
‘Nee, maar ik poer dan ook niet. Ik doe hele andere dingen met een navel.’
‘Dat wil ik even niet weten. Nee, ik kijk liever niet. Liever aanschouw ik de reep huid aan de achterkant. Dan hebben ze ook niet zo snel door dat je aan ’t gluren bent. Tenzij een vriendin ernaast staat. Maar die pak je dan met je blik van achter als je om hun beiden heen gelopen bent.’
‘& Dan mogelijk nog iets dieper in haar broek met je ogen dringend.’
‘Ja, ’t wordt pas leuk als je een reepje van de string kan zien. Daar moet aan de bovenkant zo’n leuk versierseltje aan zitten, precies in ’t midden, want anders telt ’t niet.’
‘Is ’t jou ook niet opgevallen dat vrouwen sinds kort 2 bewegingen erbij geleerd hebben? Je ziet ’t nou overal op straat. Buiten ’t grijpen & vasthouden van hun mobiel, bedoel ik dan, hè. Dat deze moderne tijd ervoor zorgt dat vrouwen, & dan vooral de meisjes onder deze soort, zichzelf dwingen 1 keer in de zoveel tijd bepaalde bewegingen maken.’
‘Je bedoelt voortvloeiend uit ’t korte truitje?’
‘Ja, & dankzij de heupbroek.’
‘Oh, ik snap wat je bedoelt. ’t Omlaag trekken van ’t truitje met hun knuistjes.’
‘Precies, hun handen vormen dan van die vuisten, lijkt ‘t, om de onderkant van de truitjes vast te kunnen grijpen. & Als ze de heupbroek voor afzakken willen behoeden, grijpen ze als automatisch met hun wijsvinger in ’t lusje dat oorspronkelijk diende voor de riem.’
‘Ja, in de loop van de tijd betekent ’t dat er iets gaat veranderen in de lichaamsbouw van de vrouw, als de korte truitjes & heupbroeken zo populair blijven, want ze moeten de hele tijd met hun handen naar achteren kunnen grijpen.’
‘Maar er zijn er ook die dat niet doen, hè. Die lijken zich de hele dag uit te willen rekken, alsof ze afgelopen nacht te weinig slaap hebben gehad.’
‘Nee, dan durf ik niet te kijken. Als ik dat zie, dan wend ik mijn hoofd af.’
‘Hé, ik moet weer verder. Ik denk dat m’n vriendin ’t eten klaar heeft staan.’
‘Doe haar de groeten. Ik zie je later.’
‘Ja, later!’

Eigenlijk is ‘t 1 & al verwondering wat de klok slaat in Zijperspace.