Onze platenboer Selbach had slechts 2 xemplaren te pakken kunnen krijgen. Lange Ton had geen moment geaarzeld & de 1e gekocht. De 2e wilde Selbach wel ff voor me apart houden.
Maar dan moest ik wel aan geld zien te komen. Zo’n filmblik gevuld met 3 maxi-singles in beperkte oplage kostte natuurlijk een aardige duit. Daar was ‘t uitgavenpatroon van een schoolgaande jongere niet op berekend. Ok, die van Lange Ton wel, maar die deed niets anders met z’n geld dan platen kopen.
Met wat lenen van m’n ouders, die ik moest zien te overtuigen van de noodzaak van deze aanschaf, lukte me ‘t na een week. Ik was eigenaar van ‘the Metal Box’. 1tje Met een deukje aan de zijkant, maar dat zorgde ervoor dat ik ‘m onmiddellijk herkende & precies wist waar ik de 2 delen op elkaar moest voegen.
Eindelijk had ik iets zeer speciaals, een ‘collector’s item’, met uitzonderlijk goede muziek bovendien.

Iets meer dan 10 Jaar later had ik weer geldproblemen. Dit keer had ik niet genoeg geld om rond te komen, eten te kunnen kopen, huur te betalen. Ik leek aan de grond te zitten. Een beroep op m’n ouders leek geen optie; dat was al vaak genoeg gebeurd.

Ik kwam vaak over de vloer bij Roald. Logeerde een enkele keer bij ‘m als zich geen woonruimte voordeed. & Anders stonden er wel wat spullen van me bij hem. Zo ook een deel van m’n platencollectie.
Hij wilde me wel helpen. Hij zou Metal Box, waar hij idolaat van was, overnemen voor een symbolisch bedrag, ‘t bedrag waar ik mee geholpen zou zijn. & Dan zou hij eigenaar van ‘t filmblik worden. Tot ‘t moment dat ik weer genoeg geld zou hebben om ‘t bedrag terug te geven.

Hij staat nog steeds bij Roald. Ik heb ‘t geld wel, heb ‘t er ook best weer voor over, maar heb geen zin om een nieuwe pick-up aan te schaffen, zodat hij niet voor niets in m’n kasten staat te verroesten. Liever laat ik de platen de optie zo af & toe gedraaid te worden door Roald.

We missen echter wel de deuk die altijd op de juiste plek zat in Zijperspace.