‘Heb je een stofzuiger?’ vroeg Bas.
‘Mijn huishouden is van allerlei moderniteiten voorzien,’ zei ik. ‘Ik gebruik ‘m zelfs bij tijd & wijle.’
‘Wanneer heb je die stofzuiger dan voor ’t laatst gebruikt?’ vroeg Quint, toen-ie me 10 minuten later dikke lagen stof zag wegzuigen van bovenop 1 van mijn boekenkasten.
‘2 Weken geleden. Maar ’t is niet m’n gewoonte bovenop de boekenkasten te zuigen.’

‘’t Ruikt hier muf,’ had Quint gezegd bij binnenkomst.
‘Ja, je denkt toch niet dat ik voor niks die tuindeuren zo wijd open heb gezet?’ was mijn reactie.
‘& Je moet ‘ns die gordijnen opengooien.’
Waarop hij ’t zelf meteen ging uitvoeren. Aan de voorkant liet-ie de wereld meekijken wat er vandaag te gebeuren stond.

Quint was langsgekomen om nou eindelijk eens de boxen op te hangen. Ik had een volledige geluidsinstallatie van een vaste klant gekregen, slechts een kratje bier had er tegenover gestaan, maar ik was niet handig genoeg om de 4 begeleidende boxen op te hangen. Of 2 eigenlijk: de 2 grote konden op de grond staan, de kleintjes moesten aan de muur gehangen worden.
Quint had er een klein personeelsuitje van gemaakt, had z’n kok Bas meegenomen, om later voor z’n zaak nog wat inkopen te kunnen doen bij Ikea, & aan ’t eind van de dag enkele biertjes te kunnen consumeren in een café.
‘Waar wil je ze hebben?’ vroeg Quint.
‘Wat is de beste plek?’ was mijn wedervraag.
‘Volgens mij kan je die kleintjes ’t beste hier hangen,’ wees Bas naar de zijkanten van de doorgang richting slaapkamer.
‘& Die andere 2 bij de tuindeuren,’ vulde Quint aan. ‘Je moet trouwens ‘ns wat meer je troep opruimen.’
‘Man, je lijkt je moeder wel. Dat is toch niets,’ zei ik terwijl ik de richting op keek waar Quint op doelde. ‘’t Zijn alleen maar boeken die terug naar Ma moeten. Wat erachter ligt, zijn allemaal spullen die daar altijd liggen. Heb ik geen ruimte voor in m’n kasten.’

‘Wil er iemand thee?’ vroeg ik.
Ik had nog een kan vol van ’t ontbijt.
‘Bier,’ zei Quint.
‘Ja, lekker,’ zei Bas.
‘Lekker thee? Of lekker bier?’
‘Bier. We zijn wel op een uitstapje.’
‘Dan kan ik er zelf beter ook 1 nemen,’ zei ik. ‘Voordat jullie m’n hele voorraad hebben opgedronken, heb ik dan in ieder geval er zelf ook nog een beetje van genoten.’

‘Heb je wel speakersnoer?’ vroeg Quint wantrouwend.
Iets waar ik vast niet aan gedacht had, zag ik ‘m kijken. Uit een verborgen hoekje haalde ik echter een bos wit snoer tevoorschijn.
‘Kijk ‘ns. 20 Meter.’
‘Haal er dan nog maar 20 meter bij.’
Terwijl ik m’n fiets achteruit ’t huis uitreed, hoorde ik Quint weer een opmerking tegen Bas maken.
‘Hé, ik hoor heus wel dat je zegt dat ’t de komende 10 jaar hier niet verandert,’ schreeuwde ik ’t huis in & vertrok.

‘Heb je van die haakjes?’ vroeg Quint bij terugkomst. ‘Van die haakjes waarmee je snoer vast kan zetten.’
Ik kon meteen weer vertrekken voor de volgende boodschap.
‘Nog een biertje?’ vroeg ik 1st.
Ik moest ze tenslotte tevreden houden. Bas had de 2 kleine boxen opgehangen & was nu bezig ’t snoer af te meten richting versterker. Quint testte de muziek op de reeds geïnstalleerde boxen uit.
‘& Als ik weg ben geen opmerkingen maken over dat ’t hier de komende 10 jaar niet verandert.’
‘Ik zei alleen maar tegen Bas dat-ie ’t beter goed kon afwerken, omdat ’t anders de komende 10 jaar niet zou veranderen.’

‘We moeten naar Ikea,’ zei Quint, ‘als we straks nog een biertje in een café willen pakken.’
‘Hoelang ga je daar over doen?’ vroeg ik.
‘2 Uur ongeveer.’
‘Zullen we dan om om & nabij ½ 5 in ’t centrum afspreken?’
‘Als we dan al klaar zijn. We moeten wel ’t centrum weer in rijden.’
We namen ’t laatste slokje bier. Ik stopte de lege flesjes in ’t krat. Zij vertrokken naar Ikea, ik ging een nieuw kratje bier halen.

Ik stopte een cd in de speler. Play. Keek vervolgens naar de opgehangen boxen. Alsof ik ’t geluid er uit kon trekken. Of er uit tevoorschijn kon zien komen.
Uit alle hoeken kwam geluid. Alsof de ruimte geheel er mee gevuld was. Geen hoekje werd vergeten door ’t geluid. ’t Drong overal door, kwam overal vandaan.
Ik dacht: ‘Elke molecuul hier, elke atoom, geeft op dit moment een trilling door. Er wordt geen enkele overgeslagen. Ik wist niet dat mijn huis daartoe in staat was.’
Ik stopte de flesjes bier in de koelkast. Pakte de thermoskan thee. Schonk mezelf een mok vol in.
Ik ging midden in de kamer zitten. Keek beduusd voor me uit. M’n ogen op die hangende boxen gericht.

Alles tolde, maar stond tegelijkertijd stil in Zijperspace.