Enigszins stiekum ben ik natuurlijk wel naar buiten geweest vandaag. Maar wat is stiekum als er niemand is die je controleert? Buiten de reis naar m’n werk om m’n collega’s in te kunnen schakelen voor ‘t overnemen van m’n dienst, moest ik als troost maar een boek voor mezelf kopen. Had ik ½erwege de dag besloten. Desnoods iets anders, ‘t deed er eigenlijk niet toe wat, als ik maar de gelegenheid had mezelf troost te geven. Troost zit in geld, moet men weten.
De boekhandel was van de opties ‘t minst ver weg gelegen.
De boekhandel waar ik al vaker impulsieve aankopen heb willen doen. & Waar ze elke keer niet bleken te hebben wat ik zocht. Geen ‘Nestor’ van Wiener, geen Synoniemenwoordenboek.
Ditmaal hadden ze eigenlijk te veel. Ik kwam al na enkele vluchtige blikken geworpen te hebben de zaak in minstens 3 titels tegen die ik stante pede aan wilde schaffen. Hoefde ik niet over na te denken. Alleen ‘t geld, daar zat ik een beetje mee.

Da’s allemaal niet zo belangrijk. ‘t Was meer dat ik op een gegeven moment totaal ongewassen tegenover een boekhandelmeisje stond, ‘t was zeer zeker geen onaangename dame, wellicht ietwat jong, welk gevoel mij stoorde. Ik had m’n tanden gepoetst; dat leek me wijs vlak voordat ik ‘t huis verliet, vooral in deze zieke rottende fase waarin mijn lichaam zich bevond. Ik had me dik aangekleed: 3 t-shirts, 2 sweaters & 1 jas; waardoor m’n lichaamsgeuren zich niet makkelijk zouden kunnen verspreiden. Maar toch dacht ik de hele tijd aan de navel waar ik in had zitten poeren.

Meermaals had ik last gehad van de temperatuur. De ingebeelde temperatuur, bedoel ik dan. Dan weer was ‘t te koud, waarop ik de kachel ietsjes hoger zette, & 5 minuten later had ik ‘t weer veel te warm. T-shirt aan, xtra t-shirt aan, 1 t-shirt uit, alle t-shirts uit. Meermaals moest ik ‘t zweet van m’n voorhoofd vegen (een goed teken, dacht ik). Zelfs een enkele maal uit m’n navel.

Zodoende ben ik er dus achter gekomen dat zweet uit de navel ruikt. Ik wil niet zeggen ‘stinkt’, ‘t is tenslotte m’n eigen lichaamsgeur, maar ruiken deed ‘t wel degelijk.
Ik moet ‘t jaren geleden al hebben geweten. Als klein kind. Toen ‘t nog heel gewoon was dat we 1maal in de week een bad in de tobbe namen, & we daardoor de geur van ons eigen lichaam heel gewoon waren. Zeker die van de navel. Want dat is een vreemd geurtje. Na 1 dag niet douchen wordt je ‘t geurtje al gewaar, was ik vandaag achtergekomen.
De geur was me echter zeer vertrouwd, hoewel ik me niet kon herinneren wanneer ik ‘t eerder had geroken.

Ik ga me hier natuurlijk niet zitten xcuseren voor ‘t feit dat ik me vandaag niet gedoucht heb. Daar kon m’n lichaam vandaag gewoon niet tegen. & Anders m’n gemoedsgesteldheid niet. Ik zat de gehele dag opgesloten. Ik had gedurende de dag met niemand kontakt anders dan via meel of telefoon. Ik zou m’n lichaamsgeur een beetje aanpassen aan ‘t meisje dat mij een boek zou verkopen. Nog wel bij de boekhandel waar men toch nooit heeft wat ik zoek. Ik keek wel lekker uit.

Waar ik maar mee wil zeggen dat ‘t toch zaak is jezelf te douchen mocht men ziek zijn bij hogere temperaturen, aangezien de geur van ‘t zweet in de navel zich makkelijk verspreid. In warmere tijden is men over ‘t algemeen nl geneigd tot ‘t dragen van slechts 1 t-shirtje. Geen jas, geen trui. Bij zeer goed weer dan. (Daarentegen: als men ziek is, heeft men ‘t eerder te koud dan te warm).
Die geur van de navel verspreidt zich dermate sterk, in ieder geval bij mijn lichaam in deze toestand, dat ik vanmiddag zittend achter de comp die geur gewaar werd op ‘t moment dat ik 1 van de shirtjes uittrok. & Toch besloot ik niet me te gaan douchen. Nee, ik moest toch zo snel mogelijk een boek kopen. Als troost.
Vervolgens ben ik ‘t boek niet gaan lezen.

Slechts ‘t onverwachte gebeurt vandaag in Zijperspace, maar dat was te verwachten.