Een weekend vergt een vooropgezet plan. Anders werkt ‘t niet. Anders word ik achternagezeten door gevoelens van jammer, spijtig, helaas, & ‘ik had toch beter kunnen weten’.

Ik probeerde voornoemde gevoelens vanmiddag een beetje te ondervangen door wat voor mezelf te kopen. Een cd, een boek. & Alvast info in te winnen over m’n geplande grote aankoop. Mocht ‘t zo zijn dat ‘t alternatief aantrekkelijker is, dan zou ik zo overschakelen, indien nodig. Niet dat ‘t inwinnen van info resulteerde in meer duidelijkheid omtrent de uiteindelijke aanschaf. ‘t Werd er eerder onoverzichtelijker van. Zoals m’n hoofd onoverzichtelijker werd naarmate de uren verstreken.

Ik liet me leiden door impulsen. Koop-impulsen. Impulsen om rechtsaf te gaan. Impulsen om een biertje te gaan drinken. Impulsen om m’n boek toch maar thuis op te halen, want eenzaam in de kroeg vergt een boek. Oftewel een vooropgezet plan.

De stad is grauw voor mensen die zichzelf geen doel hebben gesteld. Elke pui staat er om gepasseerd te worden. Geen enkele etalage lonkt. De kroeg is leger dan ‘t achtergelaten huis. ‘t Hoeft nogeneens te regenen om de herfst tot in ‘t bot aan te voelen in een grauwe stad.

‘t Helpt niet je gemoed te sussen door ipv de reeds in huis gehaalde boodschappen om te zetten in een maaltijd, jezelf te trakteren op een turkse pizza. Niet bij mij in ieder geval. Zeker niet als de turkse bakker, die de hulpvaardigheid van ‘t reguliere meisje moet opvangen, doof is. Al helemaal niet als ‘t plots verschijnende meisje vervolgens de sambaltube leegspuit op de koude pizza. De dove bakker had m’n hint niet begrepen. ‘t Meisje kon de hint dus ook niet overnemen.
Zelfs planning helpt daar niet tegen. Nooit meer pizza kopen misschien wel. Een mens dient drastische maatregelen te treffen indien de omstandigheden niet meewerken. Ook al is ‘t slechts achteraf.

Men had wellicht beter kunnen weten in Zijperspace.