Vlak voordat ik m’n laatste douche nam keek ik nog even in de spiegel. Gewoon, in ’t voorbijgaan. Als je dan toch langsloopt, dan kan je net zogoed even naar jezelf kijken. Zo’n blik ong, zo’n blik van nog net even meenemen.
Ik zag er niet uit. M’n haar overeind alsof ik niet reeds 2 uur geleden uit bed was gestapt. Een druppel bloed boven m’n lip, een dotje schuim naast m’n neus, een druppel op ’t puntje ervan. M’n ogen vragend. Zenuwachtig waarschijnlijk.
Maar ik was in ieder geval geschoren. Een week baardgroei moet nog net kunnen. Woensdag, als ik terugkom, dan kan ’t wel weer.
M’n maag zei ook nog dat-ie nog 1 keer wilde. Even lekker zitten.
De rest van m’n lichaam is ’t daar niet mee eens. Die wil weg. Helemaal.
Ik denk dat m’n maag gaat winnen.
Zoals wel vaker in dit soort gevallen.
Straks nog een blik in de spiegel. In de grote. Dat hoort. Traditie. Met rugzak op. Kijken hoe of-ie staat. Rechttrekken, rukje hier, rukje daar, band weg, opschudden, & dan richting deur lopen. Om te ontdekken dat ik toch iets vergeten ben.

Nu even daar niet aan denken. Ik moet weg. Ik moet naar Oberursel. Taunus.

’t Is een week lang vakantie in Zijperspace.