‘Dat wist je niet?’ vroeg de vrouw tegenover me.
Haar zoon keek mee. Kijken wat ik zeggen zou. De koptelefoon ½ op.
‘Nou ja, ik was aan ’t bestuderen hoe ’t werkte,’ antwoordde ik. ‘Maar ik heb toch geen oorsetje meegenomen, dus ik heb er niks aan.’
Ik wierp nog even een blik naast me. Naar ’t bedieningspaneeltje & ’t gaatje dat er voor zorgde dat je geluid op je hoofd kon krijgen.
De vrouw lachte minzaam naar me. Ik veegde wat zweet van m’n voorhoofd. Ondanks de airco in de trein was ’t voor mij nog steeds onaangenaam warm.
‘Maar ach, ik reis de hele tijd al in stilte,’ glimlachte ik terug.
Ik probeerde weer m’n boek te gaan lezen, maar keek vooral voor me uit. & Naast me, waar ’t landschap met 200 km/uur voorbijscheurde.

‘Had je ’t leuk?’ vroeg Rachel.
M’n blik wordt afgeleid door 2 dames die in de verte aan komen lopen. Ik heb m’n bril niet op, dus knijp ik m’n ogen samen tot optimale staarsterkte. & Ondertussen vertel ik m’n verhaal.
‘Ja, hoor. Maar ik was alleen maar bezig met de borsten van de vrouwen daar in Oberursel.’
Rachel lacht: ‘God, ik zit nog geen kwartier met je & je hebt ’t al over sex.’
‘Nee, over borsten! ’t Is daar 29° & al die vrouwen lopen daar met mierentieten.’
‘Mierentieten?’ Rachel kijkt bedenkelijk. ‘Is dat ‘tzelfde als die sprekende tieten die je laatst gebruikte?’
‘Ja.’
‘Hoe kwam je daar aan?’
‘Verzonnen.’
‘Meen je dat?’
‘Ja.’
‘Oh,’ zegt ze enigszins beschaamd, ‘ik heb laatst aan een collega verteld dat stijve tepels sprekende tieten heten. Dat wist ze niet. Omdat jij ’t zo vanzelfsprekend gebruikte, dacht ik dat ’t een gangbare uitdrukking was van mannen.’
‘Nee, ik heb ’t verzonnen.’
‘’t Is een afschuwelijk woord, maar je weet wel meteen waar je ’t over hebt.’
‘Ja, mooi hè?’ zeg ik voldaan. ‘Maar ik werd daar wel helemaal gek van al die vrouwen op straat met mierentieten.’

Er wordt aangebeld. Ik ben net bezig m’n baard van 5 dagen eraf te halen. M’n gezicht is ½ wit.
‘Oh, ik stoor zeker?’ zegt de jongen met een lach.
‘Ach, ja,’ reageer ik.
Hij vertelt dat-ie een steiger in m’n achtertuin wil zetten. Liefst nu meteen. Maar ik wil zo weg.
‘Eigenlijk zou ik nu nog met vakantie zijn,’ zeg ik.
‘Ja, dat weet ik. Maar ik dacht: ik probeer ’t toch even.’
5 Minuten later brengen 2 jongens de 1e stangen door m’n huis de tuin in.
‘Niet in m’n tuin staan,’ roep ik.
Maar ’t is al te laat.
‘Zou je anders willen gaan staan,’ probeer ik nog een keer.
De jongen blijft staan waar-ie staat. Een vragende blik.
‘Hij verstaat je niet,’ zegt de ander naast me. ‘Hij spreekt duits.’
O, dat heb ik de afgelopen dagen wel vaker gesproken.
‘Das ist mein Garten,’ zeg ik. ‘Wolst du nicht stehen af das Grön. Auf die Steinen ist oke, aber nicht in mein Garten.’
Een beetje improviseren. De jongen weet meteen wat ik bedoel. Over de stangen loopt-ie terug.

15 Minuten niks. & Ik wil straks de deur uit. Ik besluit naar de jongens toe te lopen. Om te vragen hoe lang ’t gaat duren. Om te vertellen dat ik wil douchen. Om te weten te komen hoe ’t verder in z’n gang gaat.
Ze komen er net aanlopen. Met nog meer stangen, nog meer plateaus, & 4 wielen voor aan de onderkant.
‘Ja, die 2 duitse jongens begrepen niet helemaal wat ik bedoelde,’ zeg ik tegen de jongen die aan de deur was gekomen, ‘maar ik wil niet dat er in m’n tuin wordt gestaan.’
‘Wilde tuin,’ constateert-ie.
‘Ja, dat moet ook.’
‘Lekker toch.’
Bouwvakkeropmerking. Heb ik vaker gehoord.
We nemen door wat wel kan & wat niet. Ik vertel dat ik nu even wil gaan douchen. & Daarna de deur uit.
‘Ah, joh, we redden ’t wel. Als dat ding er staat dan kunnen we aan de gang. & Als we weg willen dan gaan we via zolder.’
‘Oh, via zolder!’
Alsof ik daar nog nooit aan gedacht had.
Ik verstop in de douche. Nu ‘ns een keertje met de deur dicht. Alle schone kleren, van te voren uitgezocht, leg ik op de wc-klep. De kraan aan.
‘Ik ga de vakantie er af wassen,’ had ik nog willen zeggen.
Maar ik douche in alle stilte.
Buiten vertrappen ze ondertussen m’n tuin.

Wir sind ja wieder zurück in Zijperspace.