Ik heb snelle ogen. Zoals anderen langzame ogen hebben & goed zijn in de dingen laten gebeuren zoals ze zich voordoen, heb ik de neiging om de dingen te zien aankomen & ze te willen beïnvloeden. Of ze in ieder geval te registreren, niet onopgemerkt voorbij te laten gaan.
Dus haal ik een rondje tijdens de weblogmeeting, als bijna alle glazen leeg zijn, maar nog niemand bedacht heeft dat men bij de bar nieuwe voorraden vloeistof heeft. Ik hoef eigenlijk niet te vragen wat iedereen hebben wil. Ik weet dat Gaby & Mar10e genoeg hebben aan hun nog ½-volle glas cola light, Remco zal overstappen op iets anders dan bier, omdat-ie nog moet rijden, Emiel ‘tzelfde idee heeft, Patrick waarschijnlijk z’n leven lang niets anders drinkt dan cola (‘gewoon, die vette’), Tom, Roland, T-Jo, Bas & Staalin (hoewel deze een ietwat tegenstribbelt) zich aanpassen aan mijn tempo van drinken, de dames zo af & toe een rondje overslaan, Steffen z’n eigen drankje wel haalt, Omar niets anders dan Koninck drinkt. & Ramon onnavolgbaar voor mijn snelle ogen is. De ene keer chocomel, dan appelsap, plots fristi.

Ik heb snelle ogen. Terwijl ik me op de heenreis kostelijk amuseer om ‘t gesprek dat Roland, Sandra, Ramon & ik voeren, zie ik ondertussen heus wel dat onze buurvrouwen in de coupé schichtig de trui uittrekken. Bang dat hun vrouwelijke vormen te veel zullen worden begluurd. Terwijl ik naar uiteenzettingen luister over de vermeende homofiliteit van Ramon & z’n vader, zie ik heus wel in m’n ooghoek dat een nieuw t-shirtje ook nog ff gepast moet worden, & dat daarbij een blik wordt geworpen die betekent dat ‘t niet toegestaan is de pasprocedure te volgen. Terwijl Sandra & Roland over hun gemis, hun plotse gemis van de fiets, vertellen, zie ik wederom heus wel dat beide buurvrouwen ondertussen hun dikke trui weer aantrekken.

Ik heb snelle ogen, beweer ik te zeggen. M’n ogen schieten van hot naar her, de hele tijd afgeleid door onopvallend opvallende dingen. Een flits (die waren er volop om door afgeleid te worden), een beweging, een lach, een zucht.

Maar zittend achter de comp raak ik ontieglijk vermoeid van ‘t maken van alle links naar webloggers die in dit stukje genoemd worden. Terwijl ik waarschijnlijk nog wel een paar vergeten ben, die ook aanwezig waren. Linkloggen moet een vermoeiende bezigheid zijn, lijkt me.

Ogen hebben ook af & toe rust nodig in Zijperspace.
PS: Oeps, helemaal vergeten. Bovenstaande was vrij naar een stukje uit ‘Familieziek’ van Adriaan van Dis.