Westmalle & de Turk staan voor me. Westmalle zou wel ff ‘t biertje van de Turk betalen. Met een 10-tje. Maar ik heb geen 5-jes meer. & Geen muntjes van 2.
Voor de 3e keer wend ik me tot Jos: ‘Jos, kan je geen wisselgeld regelen? Ik kan de klanten niet meer helpen zo.’

Hij heeft al eerder z’n zakken ondersteboven gehaald. Er kwam € 1,52 tevoorschijn.
‘Daar heb ik niks aan. Ik moet € 5,- & € 2,- hebben.’
Dus ging Jos weer verder met waar-ie mee bezig was.
De 2e keer vroeg ik ‘m of-ie briefjes van 5 had. Nee, die had-ie niet. De klant ging met lege handen weg.

Achter de rij van Westmalle & de Turk staat een spaans echtpaar. Ze hebben al enkele bierglazen apart laten zetten. Met nog 2 flessen bier in de hand staan ze klaar om af te rekenen.
Westmalle & de Turk trekken zich daar niks van aan. In afwachting van de komst van Jos met wisselgeld praten ze gewoon hun taal van de straat.
‘Dan krijg je nog € 1,- van me,’ zegt Westmalle tegen de Turk. ‘Hoeveel kost dat blikje bier?’ vraagt-ie aan mij.
‘Ik heb daarnet € 2,- geleend,’ zegt de Turk.
‘Wat bedoel je? Heb ik dat van jou geleend of jij van mij?’
Westmalle snapt ‘t niet helemaal meer. Hij staat evengoed wel rechtovereind. Z’n ogen willen echter niet de hele reis van ‘t verhaal maken. ‘t Wachten op wisselgeld lijkt een welkome rustpauze te zijn.
‘Nee,’ zegt de Turk, ‘Ik heb daarnet geleend. € 2,-. Dus nu koop jij blikje bier voor mij. Je weet wel. Die man voor de Albert Heijn.’
‘Je beduvelt me niet, hè?’

Ik wil de spaanse klanten in de tussentijd helpen. Ze halen € 20,- tevoorschijn voor een bedrag van € 15,50. Daar heb ik niet van terug. Ook niet als de man er een munt van 50 cent bijvoegt. Ze lopen naar buiten zonder hun spullen.

‘t Gesprek van Westmalle & de Turk wordt luider.
‘Jongens,’ terwijl ik met m’n handen naar beneden gebaar, ‘sssst, rustig, rustig, als je bij mij in de winkel staat.’
‘Ah joh, alles gaat goed,’ zegt Westmalle, ‘ik heb ‘t er alleen over dat als iemand me belazert, hij niet zomaar van me af komt.’

Mike komt achter de ruggen van de heren gelopen. Dronken, dat is zo te zien. Z’n oogleden zijn dubbel zo dik, z’n pupillen komen er nog net onderuit. Hij haalt 2 flessen 8.6 uit de ijskast & rekent die gepast met me af. Hij gaat met Joe buiten zitten, voor de winkel. Elke passant krijgt van hem commentaar, zodat ik naar buiten moet lopen om hem te zeggen dat-ie zich kalm moet houden.
‘Jaja, alles in orde,’ antwoordt Mike.
Joe heeft echter geen zin om bij deze Mike te blijven zitten & loopt weg.

Westmalle gaat verder: ‘Desnoods sta ik tegenover 6 man met blote handen. Ik laat niet met me sollen.’
‘Kom op, Westmalle. Doe nou ff rustig. Je bent bij mij in de winkel.’
‘Ja, maar ik meen ‘t. Met m’n blote handen sla ik iedereen van me af. Zolang ik ‘t volhoud, zal ik blijven vechten. Ze moeten me gewoon niet belazeren.’
‘Jajajaja,’ beaamt de Turk, ‘maar die jongen gaf jou. Dus moest al je kleingeld geven. Toen heb ik € 2,- geleend.’

Jos komt binnen. Een handvol € 2,-muntstukken. Ik geef Westmalle z’n wisselgeld. Ze verlaten de winkel, nog steeds in discussie over ‘t geld. Westmalle kijkt nog ff naar mij. Zwaar staan z’n wenkbrauwen. Hij zou kwaad op me kunnen zijn. Maar dat lijkt me onmogelijk.
‘Je moet weten: ik laat me echt niet gek maken. Niemand krijgt mij zomaar te pakken.’
Terwijl-ie op z’n fiets probeert te stappen keert-ie de helft van z’n flesje bier leeg over straat. Westmalle merkt er niets van.

Mike komt z’n laatste flesje halen. Hij laat een reusachtige boer op ‘t moment dat-ie ‘t kleingeld overhandigt.
‘Mike! Shit, je weet toch dat ik dat niet wil hebben.’ Voor ‘t gemak ga ik maar over op ‘t engels. ‘You should behave yourself when you’re in my shop.’
‘Yeah, but sometimes it’s gotta go out.’
‘But then you should be outside the shop.’
Hij pakt z’n flesje op, kijkt me donker aan & loopt lallend richting huis.

‘t Spaanse echtpaar komt onverwacht toch nog terug. Met een vergenoegd gezicht overhandigt de man € 15,50. Gepast.

Er gaat weer volop gewisseld worden in Zijperspace.