Men is ‘t waarschijnlijk niet al te erg van me gewend; ik heb op gegeven ogenblik afgezworen ‘t medium an sich als onderwerp te hanteren, tenzij ‘t m’n gemoed op emotioneel nivo bezighield, ‘t mij dwong tot ‘t schrijven van enig epistel, & ik ‘t verstaanbaar kon maken voor de buitenlanders van Weblogland.
Nu zie ik mij gedwongen van deze langgeleden mezelf opgelegde maxime, devies zo men wil, af te wijken. Zie ‘t als een korte pauze van m’n serie stukjes in opdracht, niet alleen vanwege ‘t feit dat Carin & Puck (zie onderaan ,bij de comments, in voornoemde ‘stukjes in opdracht’) mij voor zeer zware taken stellen, maar tevens omdat er in mijn dagelijks leven ook nog andere aspekten zich doen gelden. Bij ‘t bespreken van deez & geen zal ik mij beperken tot ‘t verwijzen, ‘t linken in hedendaags webloglands, naar geschreven stukjes die slechts vallen binnen ‘t universum van Zijperspace. Zodat eenieder niet afgeleid raakt door de veelheid aan bomen die tezamen ‘t bos vormen, maar niet meer als die hoedanigheid waargenomen kan worden.

Iets langer geleden dan de tijdspanne van een week was iemand zo vrij zijn voet mijn teder kruis te laten visiteren. Waarschijnlijk had deze persoon kennis van de voetbalsport, ‘t enige tijd zelf gepraktizeerd, want de punt van z’n schoen kwam aan zoals een spits, een 10-tal meters verwijderd van ‘t doel, de bal een loei wil geven teneinde de keeper te kunnen doorboren.
Daar heb ik enige dagen last van gehad.
Ik dacht daar zelfs tot op vrijdag last van te hebben, zijnde 2 dagen geleden.
Mocht u niet op de hoogte willen raken mbt enkele details over ‘t mannelijk lichaam, waarover ik me genoodzaakt zie enige duidelijkheid te scheppen, wil ik u adviseren de volgende alinea over te slaan.

De ballen van de man moeten op hun plaats gehouden worden, zo heeft een arts mij eerder eens uitgelegd. Daartoe hangt ‘t aan een soortemet weefsel. Dit weefsel is op zijn beurt bevestigd aan de onderkant van de maagwand. De maagwand is zeer gevoelig, dus enige beroering van 1 der ballen kan ‘t door de man meest gevreesde gevoel van tegelijkertijd duizeling, een bepaalde mate van onwel, kramp & pijn veroorzaken. Ik weet inmiddels waar ik over praat, zoals u merkt.

Zoals gezegd, vrijdag meende ik nog steeds last te hebben van de gevolgen van de trap: krampen & gerommel vonden nog steeds plaats in m’n lage buik.
Ik bedacht echter dat ik eerder deze week, door vakantie van mijn delicatessenleverancier, gedwongen was salades te kopen bij een kaasboertje. Deze inkopen konden mogelijk ook de oorzaak zijn. Zo verwend als mijn maag inmiddels was door de gedrevenheid van Dhr Berkhout, die van de delicatessen, in ‘t aanleveren van kwaliteitsvoer, zo ontwend was dezelfde waarschijnlijk aan vettige salades gemaakt van mayo, vet, vlees, vet, groente (een heel klein beetje), olie, kaas, vet & wat kunststofprodukten die tegenwoordig op etiketten met E-waardes worden genoteerd. Deze onwennigheid hoefde echter niet lang te duren, bedacht ik me, want ik was gedwongen mij de hele week met deze produkten te voederen.

Ik ben hiervan teruggekomen. Ik heb mij gister naar een andere delicatessenzaak begeven, hoewel ‘t voelde als culinair overspel. Een delicatessenzaak met aanzienlijk hogere prijzen voor paté, zeer bevallige dametjes van ongeveer de studie-gerechtigde leeftijd (slecht voor de zaterdagochtend-gezondheid van de vrijgezel), een neiging om de salami’s te snijden in veel te dunne plakjes, waardoor groot gedeelte van de smaak verloren gaat, & een bepaalde luiheid van de baas, die zich tentoonspreidde in ‘t consequent niet willen verwijderen van ‘t omhulsel van de salami.

Ik dwaal af, merk ik.
Ik ben er dus van teruggekomen. Ik heb de salades in de vuilnisbak geworpen, nadat ik reeds 5 minuten na verorbering van ‘t 1e broodje gezwind richting toilet moest vertrekken. Dit heeft zich in de loop van de dag nog een 5-tal keren voorgedaan, maar ondertussen had ik me in ieder geval aangesterkt met boterhammen bedekt met waarlijke delicatessen.

Ik zou dus mogen concluderen dat de direkt voelbare gevolgen van de trap gevoeglijk zijn verdwenen. Ik durf m’n benen weder over elkaar te leggen. De ademhaling lijkt ook veel beter te gaan. & M’n maag is ietwat verbaasd over zoveel luxe dat zij te verteren heeft. Maar hij heeft ‘t verdiend.

Na doorstane avonturen in Zijperspace.