Ha! De 1e zonnestraal valt m’n huis binnen. De nacht is voorbij.
De nacht die alles uit de kast heeft gehaald om ‘t lang te laten duren. ‘t Is ‘m gelukt, maar ik wist dat ik, ondanks m’n zwak gestel momenteel, uiteindelijk zou winnen. Ik vertrouwde op de weerkomst van de zon, & vocht me die pijnigende nacht door.
De folterbank van de dag voelt minder zwaar dan die zojuist achter me gelaten.
‘t Blijft echter een marteling in Zijperspace.
Boeken lezen tijdens de tocht naar school was ‘t summum, vond ik zelf.
Totaal verslaafd aan literatuur moest er altijd een boek op zak zijn. & Als er gebrek aan snel vervoer was, moest ik daar juist van profiteren door onderweg te lezen. Zeer moeilijk, een vak apart, want tijdens de wandeling richting les probeerde ik bovendien zoveel mogelijk de weg af te snijden; dat bespaarde tijd & daardoor kwam ik misschien toch niet te laat.
Dus tussen de regels door werd er sluiks naar voor, naar achter, naar links & naar rechts gekeken. Maar slechts sluiks, want niks mocht de aandacht van de literatuur te veel afleiden.
& ‘t Moest vooral een dun boekje zijn, wat makkelijk om te buigen was in ‘t midden, zodat ik snel m’n aandacht kon wenden, zonder de juiste regel uit ‘t oog te verliezen.
‘t Ene moment zat ik in de werkelijke wereld van verkeer & de weg naar school; ‘t andere was ik werelden aan ‘t beleven die anderen speciaal voor mij gecreëerd hadden. Onderweg naar school, de wereld van ouder & bewust worden, van verantwoordelijkheid voor later. Regel voor regel, soms woord voor woord, zoog ik ‘t boek leeg.
Terecht, want daar was de literatuur voor gemaakt.
& Daar vond Zijperspace z’n aanvang.
‘t Zweet ontstaat op plekken niet verwacht.
Eindelijk is ‘t warm in Zijperspace.
‘Kom vooral niet bij me langs vandaag’ is reeds te laat verkondigd, maar o zo nodig als verontschuldiging.
Ik ben er ff niet. Waarbij ‘ik’ een ander representeert, maar dan in topconditie, van schrijven niet moe, bevlogen & gedreven tegelijk.
Ik ben er ff niet. Want ik is ontdaan van lach, kleur, onvermoeibaarheid.
Ik ben er ff niet. Als men begrijpt waarom. Genegen tot uitputting krijg ik de toets vandaag nogeneens geheven, zoals vroeger de pen in vol elan.
Ik zou graag zijn, ik zou graag laten weten, ik zou graag denken, & dat al zoals voorheen, liefst denksels nooit ontsproten aan diezelfde ik.
Kom vandaag vooral niet bij me langs.
Ik ben er niet.
Mocht ‘t lijken van wel, da’s de koortsachtig hoge temperatuur die zinnebeeldenprikkelend werkt & dorstig doet verlangen naar de volgende fata morgana.
Het gebrek aan vocht is groot in Zijperspace.
Ik had vandaag graag m’n huis gezogen. ‘t Bed afgehaald & de was gedaan. Een boek uitgelezen. De onderdelen van m’n hoogslaper verder geverfd. M’n boeken opgeruimd, net als m’n cd’s. Een videoband uit de kast getrokken & geheel afgekeken voor old times’ sake. T-shirts opgeruimd. Stof afgenomen. Planten water gegeven. Tuin aan kant gemaakt. Oude schoenen weggegooid. Verhuisdozen van weleer uitgepakt & de inhoud opgeruimd. Tijdschriften tot me genomen. Een wandeling gemaakt. Radio geluisterd. 100-en Stukjes geschreven. De katten uit m’n tuin verjaagd. Een lamp vervangen. De daklozenkrant doorgebladerd. Geslapen.
We hebben gelukkig nog een dag respijt gekregen in Zijperspace om dit alles in te halen.
Ik denk dat ‘t 7 jaar geleden is dat ik voor ‘t laatst een tv-programma op de late zondagmiddag/vroege zondagavond heb gekeken.
‘t Zou derhalve mooi zijn geweest als ik van te voren gewaarschuwd was over de kwaliteit van ‘t gebodene.
We zijn in Zijperspace niet altijd voorstander van ‘t proefondervindelijke.
PS: Gelukkig is de avond begonnen.
PPs: Dat was ook een opluchting van slechts een ½ uur.
‘t Ene moment ben ik fit, in staat om boodschappen te doen, in de zon een boek te lezen, de afwas te doen etcetera, & denk ik eigenlijk gewoon aan ‘t werk te hebben gekund. & ‘t Volgende moment zak ik in: m’n lust om iets te ondernemen verdwenen, lamme armen & benen, volle neus & die eeuwige hoest die schrapend de binnenkant van m’n keel bewerkt.
& Slaap, de hele tijd maar slaap zogauw ik ga zitten.
Ik heb me op m’n andere werk voor morgen daarnet ziek gemeld. Dat is ‘tgeen waar ik momenteel de meeste zin in heb. Nou maar hopen dat morgen weer de zon schijnt, dan ga ik wederom ziek hangen in een stoel in de tuin.
Ik moet alleen nog een methode verzinnen waarop ik aldus ook in slaap kan vallen, zonder last van nek of benen.
Want we willen wel een zekere comfort gedurende de ziekte in Zijperspace.
Ik weet nog niet of ik moet zitten, staan, lopen of liggen. De gordijnen open om ‘t licht te laten binnenvallen, of ‘t donker houden, zodat ‘t niet stoort? Eten, of daar juist een tijdje mee wachten? Tv aan, cd spelen, stilte scoren of zal ik de radio raadplegen?
Ik heb dorst, dat zeker, maar hoe ver is ‘t lopen naar de keuken?
Ik moet in ieder geval de deur straks uit voor sinaasappels, grapefruit & drop: ‘t perfekte diëet voor een dag als vandaag. Maar de reis naar de supermarkt duurt waarschijnlijk 17 dagen, vooral met wind tegen. & Dan schijnt er ook nog iets te bestaan als een weg terug. Die moet ik dan ook nog zien te vinden.
1 Ding is in ieder geval al geregeld.
Ik blijf in Zijperspace.
Als ‘t maar enigszins kan, neem ik een boek mee. Vaak ook wel te veel. Zitten er 3 boeken in m’n rugzak, terwijl ik nogeneens aan de 1e toe kom. Maar een boek dien ik nou 1maal ten allen tijde bij me te hebben.
1 Werkgever dacht daar anders over. Liet een briefje achter in m’n boek, toen ik ‘m had laten liggen op m’n werk.
‘t Is niet de bedoeling dat er wordt gelezen tijdens de uren die ik betaal.
Terwijl-ie mij nogeneens een pauze gunt op 8 uur tijd.
Sindsdien lees ik veel op die werkplek, als de omstandigheid me enigszins toelaat.
Onderweg naar Den Helder heb ik over ‘t algemeen 2 boeken bij me. Mocht m’n gemoedstemming wisselen, kan m’n keuze in leesvoer daarin meegaan. ‘t Liefst heb ik nog 1 xtra bij me, zodat de keuzemogelijkheid volledig is & ik niet hoef te grijpen naar ‘t toevallig overal voor ‘t grijpen liggende treinblaadje. Waar je overigens alleen maar dommer van wordt, heb ik al lang geleden geconcludeerd.
Die xtra mogelijkheid vereist wel ruimte, die niet altijd beschikbaar is.
Op vakantie bezorgen de boeken me over ‘t algemeen de meeste zorgen: ik ga weg van huis, maar wil me ondertussen wel op m’n gemak voelen. & Saaie uren van vroeg de tent opzetten & lang licht door zien te komen. Dan moet de keus gemaakt worden voor ‘t boek dat nog nooit gelezen is, genoeg bladzijden heeft, licht in gewicht is, & interessant bovenal.
Op ‘t toilet ben ik redelijk consequent: altijd de roman waar ik op dat moment ‘t verst in gevorderd ben. Anders beëindig ik ‘t nooit, laat ik een té grote stapel voor ongelezen. De stapel van ongelezen die ongemerkt immer dijt.
De tijd van buiten zitten in zonnig genoegen met pet op, die laatste om ‘t licht niet te laten verblinden, is nog maar net begonnen. Bij ontbijt moeten daar toch minstens 3 bladzijden genoten worden. Ongestoord, niemand, nergens, weg, thuis, in de tuin. Alles tegelijk & dan in ‘t boek bovendien.
Zijperspace bestaat niet zonder ‘t geschreven woord.
m’n keel schraapt,
m’n hoofd bol,
m’n neus vol,
de rest slaapt.
m’n hoofd duf
‘t lijf zakt
de moed kakt
‘t oog suf.
m’n lijf jeukt,
m’n arm stokt
‘t bed lokt,
m’n hoofd beukt.
‘t haar stijf,
een lok bolt
m’n hoofd tolt,
m’n arme lijf.
Zijperspace ziekt.
