M’n collega heeft me behoed voor een kennismaking met een zekere Otto. Volgens m’n collega is dat de grootste ouwehoer die hij ooit heeft meegemaakt. & Hij kon zich niet voorstellen dat ik daar lang tegen opgewassen zou zijn, als ik ze zou helpen bij ‘t opknappen van hun eigen studio. Dus heeft m’n collega me uiteindelijk toch maar niet gebeld voor ‘t inroepen van hulp. Waarschijnlijk heeft-ie daar wijs aan gedaan.
Ik was verliefd op Wemmeke, die zich regelmatig met haar beste vriendin rond ‘t zelfde tijdstip in de coffeeshop bevond. Ik blowde vrij veel, had altijd wel wat stuff bij me & maakte ‘t zodoende nog wat aangenamer vertoeven. Niet alleen voor mezelf, Wemmeke & haar vriendin namen ook altijd wel 1 of 2 haaltjes. Waardoor we totaal op dezelfde golflengte leken afgestemd & m’n verliefdheid volledig terecht leek.
De vriendin hadden we nodig als xcuus elkaar te ontmoeten: Wemmeke moest wel een geldige reden hebben om de stad in te gaan. Bovendien leek ze ‘t smeulend vuurtje alleen maar te willen aanwakkeren. Ze kwebbelde als ‘t ijs gebroken moest worden & trok zich terug als Wemmeke & ik meer aandacht voor elkaar nodig hadden. Dan maakte ze wel een gesprek met iemand die toevallig ook in de buurt zat.
Alleen dat jochie wilde niet alleen maar met de vriendin van Wemmeke praten, die wilde dat iedereen naar hem zat te luisteren. Hij trok alle aandacht naar zich toe, ging uit zichzelf bij je zitten. In z’n stonede gedrag had-ie waarschijnlijk niet door dat andere mensen niet gestoord wilden worden. Verhalen volgden over hoe goed de stuff wel niet was die hij net in handen had gekregen, hoe stoned hij was tijdens de lessen op school vanochtend, de hoeveelheid geld die hij dagelijks aan hash uitgaf, dat de stuff die hij op dit moment aan ‘t blowen was toch écht fantastisch was, want zo stoned was-ie nog nooit geweest, & of we wilden weten waar in Amsterdam hij dat had weggehaald.
Allemaal verhalen ter meerdere glorie van zichzelf, ten doel zijn kennis ten toon te spreiden van ‘t goedje waar iedereen in de zaak onder invloed van stond. Hij kon daar niet over ophouden. Z’n mond stond dan ook niet stil. & De aandacht die Wemmeke & ik voor elkaar bestemd hadden, werd afgeleid door z’n urendurende spraakwaterval.
Daar moest eens een eind aan komen. Ik had alleen niet verwacht dat ‘t zo abrupt zou gebeuren.
We verkeerden net in de roes van de opgestoken joint, toen ‘t jochie wederom ongevraagd tegenover ons kwam zitten. Hij wilde van wal gaan steken met weer een nieuw verhaal over ‘t oude onderwerp op een doordrammende kwetterende toon, maar ik onderbrak ‘m. Meestal drong ‘t niet tot ‘m door dat andere mensen wat zeiden, maar ditmaal bleef ik doordringend op ‘m inpraten.
Ik heb ‘m verteld dat ik genoeg had van z’n monologen, z’n stoere praatjes, z’n desinteresse voor andere mensen, z’n puberaal gedrag, dat zijn verhalen ‘t laatste was waar ik op zat te wachten. Heb ‘m gevraagd of-ie nou nooit doorhad dat we een gruwelijke hekel aan ‘m hadden, dat we elke keer probeerden van ‘m af te komen, dat Wemmeke & ik ‘t liefst de avond met z’n 2en doorbrachten & of-ie niet een verschrikkelijke hekel aan zichzelf zou krijgen nou ik dit allemaal tegen ‘m gezegd had. Maar dat ik ‘t laatste antwoord niet wilde weten; hij moest simpelweg begrijpen dat we niks met ‘m te maken wilden hebben. Of-ie vanavond & de avonden die zouden volgen niet meer bij ons wilde gaan zitten. Gewoon, omdat we ‘m niet konden uitstaan.
Ik heb ‘t jochie daarna nooit meer gezien.
1 van m’n collega’s vroeg of dat jochie misschien Otto heette.
Otto is waarschijnlijk ook niet welkom in Zijperspace.
