Zijperspace

Deze mailinglist is opgeheven. De jongetjes van vandenb.blogspot hebben hun
doel bereikt.
Iedereen die het verdient, kan de tering krijgen.

Walter

& Waarom? Dat vraag ik me af.
Waarom moeten mannetjes een treitercampagne voeren?

Perse moet er iemand dwars gezeten, gekleineerd worden zoals er op middelbare school nogeneens op ‘t puberale nivo voorkomt. & De heren hebben slechts tot doel om zelf een grootser gevoel te krijgen, zichzelf ‘t mannetje te voelen. Iemand anders de grond in te drukken door stiekem meel te plaatsen dat eigenlijk niet voor hen bedoeld is, geeft ze een heerlijk tintelend gevoel in hun genitalieën. Waardoor ze weer een weekje potentie erin gepompt krijgen. Waardoor ze trots aan ‘t vrouwtje kunnen laten zien waar ze toe in staat zijn.

& Ik begrijp ‘t wel: de man is een jager van oorsprong. Op jacht naar prooi om te overweldigen, te kleineren, te verorberen. Trots moest immer de prooi getoond worden aan de vrouw, want daardoor werd z’n reputatie vergroot, de vrouw een nog gewilliger prooi van z’n roede.

Wat de heren echter vergeten: de mens is meer gaan nadenken. De mens is door gaan krijgen wat z’n innerlijke, intuïtieve drijfveren zijn. De intelligente mens heeft geen behoefte meer om op zo’n manier z’n lusten bot te vieren. De mens heeft ‘t internet uitgevonden. De minder intelligente mens hoeft zich niet meer te bewijzen tegenover de vrouwtjes, want via internet bestaan er genoeg methodes om toch aan ‘t gerief te komen. De minder intelligente mens zal zodoende meelijwekkend aangekeken worden om akties gericht op kleineren van de medemens.

De heren zijn doetjes, die tegenwoordig slechts zichzelf tot nut zijn. Maar niet meer de rest van de mensheid.

Dit soort heren bestaan niet meer in Zijperspace.

De meeste mannen die als harde werkers de geschiedenis zijn ingegaan, hebben waarschijnlijk nooit kolen geschept voor hun vrouw. (J. Goudsblom)

Klopt.

Het grootste gevaar van werken is, dat men het op het laatst prettig gaat vinden. (C. Buddingh)

Klopt ook, in mijn geval.

Men streeft naar werk om het recht te hebben uit te rusten. (Cesare Pavese)

Dan weet men tenminste wat ik de rest van de dag in Zijperspace doe.
PS: Ik had geen tijd meer om ‘t vanmiddag te vermelden: maar bovenstaande is zuiver kopiëerlust, zoals men reeds begrepen heeft. Allemaal ter meerdere glorie van mooie zinnen.

Een hele nieuwe wereld ging gister voor mij open. Een wereld met bijna altijd muziekjes op de achtergrond, van inventieve mysterieuze plaatjes, van zoveel mogelijk twinkelende sterretjes & elfachtige wezentjes, van verrassend originele fantastische namen, maar vooral een wereld van GROTE LEESBARE LETTERS.

We gaan verder met onze ontdekkingsreizen vanuit Zijperspace.

Veel gemakkelijker, even goed zichtbaar voor m’n ogen, die op een andere afstand meer problemen hebben, & minder pijnlijk voor de schenkarm die ook vele uren doormaakt aan muis & toetsenbord: ‘t kopje met de linkerarm lager houden, zodat de theepot met de rechterarm niet ter hoogte van de kin gehouden hoeft te worden.

Langzaam worden we wijs in Zijperspace.

Pim Fortuyn zal bij deze Leefbaar Nederland verlaten? luidde de vraag bij Buitenhof.

Laat ‘m gelijk maar Nederland verlaten. Maakt-ie op een zinnige manier kennis met de strekking van z’n eigen woorden.

& Geen denken aan dat-ie welkom is in Zijperspace.

Ik zou graag teksten uit m’n hoofd willen kunnen leren. Dat ik ongegeneerd mee kan zingen bij ‘t stofzuigen. & Dat ik luidkeels mijn vrolijk ochtendhumeur met de buren kan delen. Of dat ik zachtjes mee kan murmelen bij nieuwe liedjes die ik perse aan anderen moet laten horen. & Dat ik plots plompverloren een gedicht reciteer bij een gerelateerd aan de strekking voordoende gelegenheid.

Strangers in the night is 1 van de weinige teksten die ik uit m’n hoofd kan meezingen. De dag na ‘t overlijden van ‘the Voice’ heb ik dat dan ook, met aangeschoten kop (ik had een vrije dag) op m’n werk gedaan. Keer op keer draaiden m’n collega’s ‘t nr na sluitingstijd, terwijl ik ‘t luidkeels meezong & de klanten langzamerhand afdropen.

Ik kan de regels van Fly me to the moon ook meezingen, maar dat komt vooral doordat de melodie in m’n hoofd geplakt lijkt.

Ik ben 1 van de weinigen in m’n omgeving, die de tekst van de 2 noodzakelijke coupletten van ‘t Wilhelmus uit z’n hoofd kent. Als welp was daar nl een insigne mee te verdienen. & Ik wilde zo snel mogelijk alle insignes hebben, omdat dat zou zorgen voor een snellere promotie tot Helper & vervolgens Gids.
Vaak heb ik door deze kennis de honneurs mogen waarnemen voor de met goud bejubelde atleet, staand voor m’n tv.
Vannacht duurde ‘t zelfs voor mijn nachtbrakend gedrag van de laatste tijd te lang om Jochem een handje te helpen.

Daarom heb ik daarnet in de herhaling een duet met ‘m gezongen in Zijperspace.

Ik hou niet van zwaaiende mensen. Van die mensen die, nadat ze een kuur hebben gedaan bij ‘t kunstschaatsen, met vader & moeder (of misschien wel trainers) richting kijker gaan zitten wuiven. Alsof ik daar meer gemotiveerd van raak te blijven kijken.

Of mensen die willen bestellen aan de bar & dan aldus barman/vrouw proberen te wenken. & Ondanks ‘t feit dat er druk teruggezwaaid wordt, hun hand niet meer kunnen stoppen met diezelfde beweging te maken.

Of oma’s die voor ‘t raam blijven staan, druk doende de kleinkinderen, reeds 2 blokken verder, gedag te zwaaien tot volgende week, om de medebewoners van ‘t bejaardentehuis te tonen dat ze aan aandacht niet tekort komen.

Of pauzen, prinsen & essen, presidenten, akteurs & trices, maar vooral de toeschouwers, die blijkbaar niet beseffen wat ze zo’n persoon aandoen. Weten ze dan niet wat rsi is? Dat ‘t niet gezond is je arm op zo’n ongemakkelijk vermoeiende manier ½ omhoog te heffen.

Slechts neefjes & nichtjes mogen zwaaien. Want dat is ‘t 1e teken van begrijpen.

Leer ik ze later Zijperspace wel spellen.

Martinus van der Hamstraat, Marsdiepstraat, Marnixkade, Stadhouderskade, Uilenstede, ergens in de k-wijk in Zuid-Oost, ergens in Duivendrecht, Utrechsedwarsstraat, Marsdiepstraat, van Hoogendorpstraat, centrum Den Helder, Marsdiepstraat, Krügerstraat, Marsdiepstraat, Boerhaveplein, 2e Jan Steenstraat, Marsdiepstraat, Ferdinand Bolstraat, Albert Cuypstraat, Quellijnstraat, van Bossestraat, 1e Atjehstraat, Gilles van Ledenberchstraat. De laatste mag de lezer zelf raden.

Ik had van de week m’n 2-jarig verblijf alhier moeten vieren, maar was ‘t glad vergeten. Ik werd er aan herinnerd toen een historisch tijdschrift vanochtend in m’n brievenbus viel: mijn straat was frontpage-artikel.
Spijt ‘t niet gevierd te hebben.

De onrust zit in m’n kop, maar niet in de wens een vaste stek. Een eigen plek heb ik juist nodig om die onrust te kunnen beteugelen. ‘t Feit dat ik gedurende m’n 1e periode in Adam 10 verblijfplaatsen heb gehad (niet alle tijdelijke onderkomens staan hierboven vermeld), heeft waarschijnlijk een belangrijke bijdrage aan m’n gekte geleverd. Juist met al die onrust is een rustige omgeving vereist.

2 Jaar geleden heb ik er een maand over gedaan m’n huis aan te kleden, te kleuren volgens m’n persoonlijke voorkeuren. ‘t Moest er uitzien zoals ik zelf voelde dat ik was. Zoals ik al jaren droomde dat m’n huis er uit moest zien.
Dat had reden te meer moeten zijn er in ieder geval ff bij stil te staan.

Maar eigenlijk vier ik ‘t nu dubbel & dwars, nu Zijperspace een punt ennel is.

Een Zijperspace die klopt met ‘t werkelijke leven.

& Nu word ik pas echt zenuwachtig.

Ssssssssssssst in Zijperspace.
Update: De ritten heb ik voor de helft van de tijd op de wc doorgebracht. Gelukkig kon ik ‘t grootste gedeelte van de nederlandse rechtstreeks, & niet van om de hoek, meemaken.

Reeds na de 1e rit heb ik besloten: ik mag niet gestoord worden zolang ‘t duurt. Geen msn; geen i-meel; ik doe de deur niet open; ik neem noch m’n vaste noch m’n mobiele telefoon op. & Hoewel ik er nog nooit 1tje heb mogen ontvangen, ben ik blij dat telegrams zijn afgeschaft.

Later in Zijperspace.