Ik hou niet van zwaaiende mensen. Van die mensen die, nadat ze een kuur hebben gedaan bij ‘t kunstschaatsen, met vader & moeder (of misschien wel trainers) richting kijker gaan zitten wuiven. Alsof ik daar meer gemotiveerd van raak te blijven kijken.

Of mensen die willen bestellen aan de bar & dan aldus barman/vrouw proberen te wenken. & Ondanks ‘t feit dat er druk teruggezwaaid wordt, hun hand niet meer kunnen stoppen met diezelfde beweging te maken.

Of oma’s die voor ‘t raam blijven staan, druk doende de kleinkinderen, reeds 2 blokken verder, gedag te zwaaien tot volgende week, om de medebewoners van ‘t bejaardentehuis te tonen dat ze aan aandacht niet tekort komen.

Of pauzen, prinsen & essen, presidenten, akteurs & trices, maar vooral de toeschouwers, die blijkbaar niet beseffen wat ze zo’n persoon aandoen. Weten ze dan niet wat rsi is? Dat ‘t niet gezond is je arm op zo’n ongemakkelijk vermoeiende manier ½ omhoog te heffen.

Slechts neefjes & nichtjes mogen zwaaien. Want dat is ‘t 1e teken van begrijpen.

Leer ik ze later Zijperspace wel spellen.