Zijperspace

Zo, daar draaien we onze hand niet voor om, zei hij stoer & voelde zich onmisbaar als decorateur van de zijperspaciaanse annalen.

& De bovenstaande illustratie wordt u voorgeschoteld ihkv mooi.
Mooi in die zin dat ‘t m’n museumbezoeken van afgelopen week meer dan de moeite waard heeft gemaakt. Tuurlijk zijn Frans Hals & zijn companen ook ‘mooi’ & stond ik verwonderd te kijken naar ‘t ‘mooi’ van oa Saenredam & Asselijn & was ‘t zeker een ‘mooi’ uitstapje naar ‘t Kröller-Müller (de 1e & laatste zouden hun site ‘ns moeten vernieuwen; doen ietwat prehistorisch aan), maar Mesdag was indrukwekkend ‘mooi’.

Morgen naar Antwerpen. Weet iemand nog iets moois daar, om tussen ‘t bieren door te consumeren?

Dan hoeven we die nieuwe decorateur tenminste niet voortijdig Zijperspace uit te sturen.

Kunnen ze nou niks verzinnen op die verschrikkelijke nachtplas, waardoor je bij nacht & ontij de weg zal moeten vinden naar ‘t toilet? Of misschien kan men iets aan ‘t licht doen wat daarbij zo godsgeklaagd fel je ogen in schijnt? Maar meteen ook iets aan die slaap, die veel te snel na die noodzakelijke behoefte, lichaam & geest verlaten lijkt te hebben? & Vooral toch iets aan de blaas, zodat die nog wat extra litertjes de nacht door kan herbergen, zonder last te krijgen van nierstenen op latere leeftijd?

De dorst zo aan ‘t eind van de avond willen we voorlopig nog wel even houden in Zijperspace.

‘t Is een drukke tijd voor de bier-afficionado’s. Of zoals de schrijver van the Beer Drinkers Bible ze prefereert te noemen: cerevisaphiles.
‘t Oktoberfest in München is vooral voor toeristen, niet voor die categorie bierliefhebbers, of ‘t zou met de reden zijn ‘t toch ‘ns een keer meegemaakt te hebben. Nee, ‘t begint pas serieus met ‘t bockbierfestival, dat afgelopen weekend plaatsvond. Dat is echter ‘t aperitiefje voor ‘t bierfestival van aankomend weekend, dat in Antwerpen zal gaan plaatsvinden.

De 24 uur van Antwerpen luidt de indrukwekkende naam. Alsof er 24 uur achter elkaar gezopen zal moeten worden. Dat zou ik echter niet volhouden. ‘t Doet me dus deugd dat de genoemde 24 uur weliswaar staan voor de uren dat de festivaldeuren opengehouden worden, maar dat deze verdeeld zijn over 2 dagen. Evenzogoed zeer vermoeiend, maar amusant daarnevens.

Ondertussen komen de cerevisaphiles ‘t europese vasteland binnendruppelen & de a’damse belangrijkste bierplekken bevolken. (Enkele jaren geleden op ‘tzelfde festival heeft de schrijver van the beers of Wallonia me, in een dronkenschap die al enkele dagen duurde, uit proberen te leggen dat een bepaalde categorie hiervan ‘beer-anorachs’ wordt genoemd; die zouden wel erg fanatiek zijn; de strekking van z’n verhaal ontging mij echter volledig). Ze murmelen een beetje voor zich uit, drinken alle bieren die op ‘t biermenu vermeld staan, maken aantekeningen & plots blijken ze ook tot spreken, naast bestellen, in staat als ze merken dat ze naast een gelijktalige bierfan zitten. Aan ‘t eind van ‘t gesprek verlaten ze ‘t etablissement schommelend, tevreden wiegelend, stommelen ze hun buik naar buiten. Het hoofd laat, weliswaar niet bewust, niet lang op zich wachten, zodat er bedacht kan worden de taxi aan te houden.

Dit houden ze tot as zondagavond vol.

De rest van ‘t jaar worden ze niet zo vaak gesignaleerd in Zijperspace.

‘t Moest er toch een keer van komen. Maar na veelvuldig verzoek kan ik ‘t niet meer weigeren.

M’n 1e plaat kocht ik op ‘t moment dat Kraftwerk met Man Machine op de markt kwam. Groot geworden toen Joy Division de scepter zwaaide. Ik luisterde ‘Love will tear us apart’ op ‘t moment dat ik hoorde dat Ian Curtis zelfmoord had gepleegd. Stopte met m’n studie toen ik een beetje gek werd (daar zijn helaas geen historische gebeurtenissen aan verbonden). Heb de grote demonstraties in zowel Den Haag als A’dam meegemaakt. Stopte als dj toen nadat ik de 1e house-plaatjes had aangeschaft. Begon opnieuw te studeren toen de ov-studentenkaart werd geïntroduceerd. Film & tv-wetenschap was een beginnende studie toen ik er aan begon.

U begrijpt ‘t ondertussen wel: ik ben geboren op de 101e dag van ‘t jaar 1964.

Op dat moment liep de jaartelling nog gelijk met die van Zijperspace.

PS: Oja, m’n 10.000e verdag-dag vierde ik op 27 augustus 1991. Ik heb ‘t toen in stilte moeten genieten. Dat bleek achteraf beter te zijn dan ‘t te vroeg vieren, werd mij later in de literatuur verteld.

Ik zit te treuzelen.
Ik had vanochtend weliswaar de wekker niet gezet (die zet ik tegenwoordig nooit, ik word toch wel vanzelf wakker), maar maakte me toch ongerust dat ik me op m’n 1e werkdag per ongeluk zou verslapen. Dat zou een teken zijn dat ik nog een beetje in de vakantie zit, dacht ik.
Nou, mooi niet dus bij mij. Ik werd gewoon meer dan een uur te vroeg wakker.
Dus heb ik zeeën van tijd, maar daar doe ik niks mee. Terwijl ik toch boterhammen moet smeren & ze op eten & m’n baard scheren & schone kleren aantrekken & 1st dan wel even douchen & tanden poetsen & lege flessen bij elkaar rapen.

‘t Is weer begonnen, ‘t echte leven.

We zijn wederom gedwongen Zijperspace voor een periode van 10 uur te verlaten.

PS:Maar als je even vaart maakt, blijken die aktiviteiten ongelooflijk snel uitgevoerd te kunnen worden. D’r kan nog wel een laatste bakkie thee tegen aan.

Gisteravond deelde Rob Oudkerk mee op AT5:
Mensen die in de slechtere woonwijken van Amsterdam wonen, leven gemiddeld 5 jaar korter.

We hebben weer wat meer haast in Zijperspace.

Hoewel de broers nu allemaal boven de leeftijd van 30 terecht zijn gekomen, proberen we toch jaarlijks Sinterklaas met elkaar te vieren. Goed & tijdig gepland levert dat vaak 1 van de weinige mogelijkheden in ‘t jaar op dat de hele familie volledig (of bijna volledig, als er iemand plots ziek mocht zijn) aanwezig is. Dat heeft nogal wat organisatie nodig; het gaat nl om 6 broers met 4 vrouwen & een totaal van 5 kleinkinderen van de tevens aanwezige Opa & Oma. Probeer die maar ‘ns een gelijktijdige vrije middag in de decembermaand te laten regelen.

Vandaar dat m’n jongste broer er dit jaar weer eens vroeg mee kwam. Zaterdag kreeg ik de uitnodiging overhandigt met een mogelijke datum (verdomd, ik kan die dag) & ‘t verzoek over ‘t gebeuren te gaan nadenken. Werd al snel gevolgd door een meeltje van ‘m, waarin hij opperde ‘t dit keer bij mij thuis te gaan vieren. Hé, daar had m’n moeder ‘t ook al over gehad, afgelopen zaterdag.

Maar ik woon wel in Amsterdam, weerklinkt als 1e een tegenwerping van binnen, ‘t verst weg gelegen van Den Helder, ‘t langst rijden voor al m’n broers. & Ik ben vrijgezel, buldert de volgende, waarop ik me al weken van te voren m’n huis zie schoonmaken. Als er iemand bij me komt eten, moet ik van mezelf de afwas wegwerken & wat stofzuigen. Als m’n ouders langskomen betekent het dat ik een beetje moet stoffen, afwassen & stofzuigen & m’n losliggende t-shirts moet opruimen. Als er een aardige dame langskomt, dient ook ‘t bed aan een grondige inspectie onderworpen te worden (dit in ‘t kader van je-weet-maar-nooit-tegen-beter-weten-in). De hele familie dwingt me tot xtreme maatregelen: alle losliggende boeken & paperassen aan de kant, liefst geordend; de ramen gelapt; plaatsje bijgeveegd; cd’s weer allemaal in ‘t rek; de was een week van te voren gedaan, zodat er niet onverwachts toch nog een drogende (?) onderbroek gevonden kan worden; alle kopjes & theelepeltjes van aangeslagen theïne ontdaan; de pas aangeschafte lamp definitief geïnstalleerd, zodat ik met gepaste trots jaloerse blikken kan registreren; stof wegnemen op plekken waar handen anders niet komen, want 1 schoonzus weet die plekken te vinden & anders gaat er wel een broer niezen; & oja, HEL, ‘t fornuis schoon, dat wordt een huzarenstukje.

Vindt de rest van de familie dat wel leuk? reageer ik via datzelfde medium. Ik bel met m’n moeder over de hoeveelheid zitplaatsen die ik slechts in huis heb. We tellen ze samen & komen toch tot maar liefst 15: moet genoeg zijn met sint-zenuwachtig kinderen op de grond. & M’n huis is ook niet zo groot, probeer ik. Maar op je verjaardag zijn er altijd meer mensen & je hebt toch een voorkamer die je open kan gooien.

Ondanks bovenstaande bedenkingen verheug ik me er wel degelijk op. Eindelijk ziet de hele familie eens hoe een woning totaal ‘t mijne is verworden. & Dat deze vrijgezel genoeg messen, vorken, lepels, borden & kopjes in huis heeft voor allemaal, ook al moet-ie daarvoor een beetje valsspelen.

Er vinden grote investeringen in schoonmaakmiddelen plaats in Zijperspace.

‘t Zal eenieder niet ontgaan zijn: ‘t bockbier is weer op de markt (een mooier plaatje dan al die billboards & commercials gebruiken).

& Mijn hoofd mag weer op internet verschijnen (dit jaar nagenoeg onherkenbaar). Buiten dat komt ‘t er op neer dat minstens 2 weken mijn drinkgedrag in ‘t teken van bockbier staat.
De reden dat ik vandaag een kater heb, ligt bijv aan eetcafe de Kamer van m’n broer (Quint: dat muziekje moet er af!). Daar begint ‘t seizoen echter niet mee. Ben dan al een week div bockbieren aan ‘t proeven, minstens 4 per dag.
Aanstaande zaterdag mag ik meedoen aan de finale verkiezing van ‘t beste bockbier van ‘t jaar in café ‘t Arendsnest. Dat begint reeds om ½ 2, dus zal de rest van de dag waarschijnlijk uitgeschakeld zijn. Waarna ik de vrijdag erop aanwezig ben bij de opening van ‘t Bokbierfestival.

Of ik de volgende dag blij moet zijn dat ik op reis ga naar Bamberg, weet ik nog niet. Misschien is m’n lichaam tegen die tijd dermate volgeschonken met dat donkere goedje, dat ‘t immuun is geraakt voor katers.

Vandaag hebben we echter nog geen trek in Zijperspace.

(Met dank aan Merel)

Ik groeide op met pacman. Er waren natuurlijk ook wel andere spellen, maar pacman was nou eenmaal ‘t spel dat een tijdlang als kast geplaatst was in de koffieshop waar ik dagelijks verbleef. Ik was redelijk goed in ‘t spelletje. In die plaatselijke koffieshop ging de strijd om de highscore tussen Pink & mij. Uiteindelijk behaalde Pink plots een xtreem hoge score & was-ie daarna niet meer te achterhalen. Maar ‘t bleef een mooi spel.
‘s Nachts bleef ‘t spel doorgaan in m’n hoofd. Hoe eenvoudig de opzet van ‘t spel ook was, ik kon er urenlang wakker van liggen op zoek naar de perfekte route, ‘t verzinnen van nieuwe trucs om de spoken af te leiden, & methodes om zo veel mogelijk punten te verdienen bij ‘t bord leeg happen.

Eenzelfde soort ervaring heb ik wel gehad met dammen (‘t hoeft niet perse een compspelletje te zijn): fanatiek 2 dagen achter elkaar gedamd tijdens een werkweek van middelbare school. Niemand kon van me winnen, maar had wel tot gevolg dat ik bij ‘t afsluitend feestje iedereen die rond de dansvloer zat, beschouwde als een damsteen die ik kon slaan, waardoor ik zodoende diezelfde vloer leeg kon spelen.

‘t Zijn verslavingen; vergaande verslavingen die m’n gedachten & belevingswereld volledig in beslag nemen. Soms neigend naar nachtmerries in halfslaap. Edoch, meestijds een heerlijke ervaring in z’n diverse gedaantes.

Merel ziet Zelda. & Wijt die ervaring aan ‘t intensief spelen met de Play Station, wat dan uiteindelijk een Nintendo blijkt te zijn. Nu vind ik dat div comp-spelletjes al behoorlijk wat ffect hebben op m’n gemoedsgesteldheid & verslavingsgevoeligheid. Maar blijkbaar heeft de Nintendo nog iets meer impact dan dat.

Nu wil ik ook een Play Station, maar nog liever een Nintendo.

‘s Nachts kicken de junks af in Zijperspace.

Ik was gistermiddag naar een russisch winkeltje in de buurt van ‘t Vondelpark. Ik had gehoord dat ze daar ook russisch bier hadden, dus moest wel ff kijken of dat ook geschikt voor ons was. Misschien kunnen we wel wat afnemen, was de gedachte.

Na enig zoeken kwam ik Supermarkt Troyka tegen. Naar hollandse maatstaven zag deze supermarkt er wel erg leeg uit. Eigenlijk weerspiegelde ‘t ‘t beeld dat bij me was opgebouwd over de eeuwige tekorten in Rusland gedurende ‘t communistische regime. Beelden van tv schoten me te binnen waarbij mensen altijd in de rij stonden & uiteindelijk in een lege winkel terecht kwamen. Vanachter de toonbank werden dan toch nog wat produkten tevoorschijn getoverd.
Maar in deze winkel stonden de wanden wel degelijk vol met de meest xclusieve russische goederen (een nederlandse winkel zou ook in ‘t midden volgestouwd zijn, maar die was hier dus nagenoeg leeggelaten), waaronder kwas, wijn & div sterke drank, voor zover ik de etiketten kon volgen.

Geen bier echter. Die komt morgen, vertelde de baas. Uit Duitsland. Komt u morgen langs, dan kunt u alles proeven.

Hadden we maar wat meer tijd voor de andere culturen in Zijperspace.